Μιά απάντηση στο άρθρο του βουλευτή Μίμη Ανδρουλάκη

Ο βουλευτής κος Μίμης Ανδρουλάκης διατηρεί ένα ιστολόγιο που βρίσκεται  ΕΔΩ.

Στο άρθρο του "Ο νέος οικονομικός πατριωτισμός για τον επαναπατρισμό των καταθέσεων", παραινεί μερικούς συμπολίτες να επαναπατρίσουν τα χρήματά τους.

Περισσότερο φορτισμένος από το πνεύμα των ημερών, αλλά και εξαιρετικά οργισμένος για την κατάσταση που βιώνει η χώρα και εμείς ως πολίτες της, σχολίασα το κείμενό του, αλλά και την στάση, όχι μόνον του ιδίου αλλά και κάθε πολιτικού προσώπου στην χώρα.

Αυτό που ακολουθεί είναι το σχόλιό μου.

"Κύριε Ανδρουλάκη.

Τόσα χρόνια που πέρασαν και τα λεφτά έβγαιναν από την χώρα, πραγματικά δεν ακούσατε τίποτε περί αυτού;

Τόσα χρόνια πριν, δεν υπήρξε ούτε ένας συνάδελφός σας, που να ενημερώθηκε, έστω από φήμες, για την επικείμενη χρεοκοπία της Ελλάδας;

Ούτε ένα σημάδι, ούτε ένα θρόϊσμα δεν ανησύχησε εσάς και τους συναδέλφους σας από τις μελέτες των γραφών; (Κατά το λεχθέν του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου)

Ανέχθηκε σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου, την πτώση των αξιών και αντικατάστασή τους από διακοποδάνεια, ντίβες με πλαστικά στήθη, αυτοκίνητα, σπίτια, πισίνες και ό,τι άλλο, χωρίς ένας, μα ούτε ένας, από εσάς να φωνάξει, να διαμαρτυρηθεί και να παραιτηθεί, ναι, να παραιτηθεί από το αξίωμά του, αντί να βοηθήσει, εμμέσως, την Ελλάδα  να πέσει στον γκρεμό.

Και τώρα ένα βήμα πριν και μέσα στη σύγχυση των ημερών, με το καράβι ακυβέρνητο από καιρό - τουλάχιστον έτσι δείχνει - ακούμε παραινέσεις τέτοιου τύπου;

Φέρτε τα λεφτά εθελοντικά; Μην τα κρατάτε στο σπίτι; Παραβιάζετε το πνεύμα του Ιησού;

Μα τι λέτε κύριε Ανδρουλάκη, ποιός σας είπε πως, στην πλειονότητά μας, έχουμε λεφτά, όχι μόνον στο εξωτερικό, αλλά και στις τράπεζες ακόμη.

Η έκπτωση, ιδεών, αρχών, νόμων και ιδεολογιών που καλλιεργήθηκε κάποιες δεκαετίες (πολύ πριν από τη μεταπολίτευση), ήταν όλο το προηγούμενο διάστημα καλώς ανεκτή, ενώ τώρα θα γίνουμε ανήθικοι αν προσπαθήσουμε, έστω και κοντόφθαλμα - γιατί έτσι είναι - να εξασφαλίσουμε μερικούς πόρους για λίγο ακόμη πριν το τέλος;

Είμαι άπατρις όταν φοβάμαι; Είμαι άπατρις όταν δεν επιτρέπω να αποφασίζουν κάποιοι για εμένα χωρίς την συμμετοχή μου;

Ότι καλλιεργήθηκε τόσες δεκαετίες, με ή χωρίς ενεργή συμμετοχή κάποιων από εσας, τώρα ανθίζει κύριε βουλευτά. Μην έχετε αυταπάτες.

Τώρα όλοι μας θα γνωρίσουμε το "Πρόσωπο του Τέρατος", κατά την έκφραση του Μάνου Χατζιδάκη."

Περί προσφύγων.

Πολύ σημαντική ενημέρωση για το πρόβλημα των προσφύγων.
Τι ισχύει στην Ελληνική νομοθεσία και των κρατών μελών της Ένωσης.
Ομιλήτρια  η κυρία Ηλέκτρα Κούτρα, δικηγόρος και πρόεδρος της "Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα"

Pitsirikos και μια άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο

Από τον Pitsiriko το άρθρο "Κλέφτες και Αστυνόμοι" με μία άποψη που, ουσιαστικά, είναι η κοινή λογική και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Πως οδηγούμαστε ολοταχώς στον απολυταρχισμό και φασισμό

Στάθης, Ελευθεροτυπία.
Διαβάστε και κρίνετε.

Ο "Μαζί τα Φάγαμε" και το Παρίσι

Pagkalos sthn elliniki Estia tou Parisiou
Ανέβηκε από ligomilitos. - Δείτε τα πιο νέα video.

Χρειάζεται και λίγα Γαλλικά, αλλά έχει και στα Ελληνικά μια εισαγωγή.

Εκεί όπου η παράδοση χαιρετίζει την φόλα.

Το Σμαρδάκιτο, στην Τήνο, είναι ένα πάρα πολύ παραδοσιακό χωριό.
Με αυτά -τα πολύ κλισέ- άσπρα  σπίτια και μπλε παράθυρα, τις πικροδάφνες, τη μικρή του εκκλησία και μια όμορφη θέα.
Οι επισκέπτες του καλοκαιριού, γλυκαίνονται με τον χώρο και την φιλοξενία των κατοίκων του.
Αυτήν τη φιλοξενία, στο ανάποδο, βιώνουν και  τα τετράποδα χωριού, σκύλοι και γάτες.
Ειδικά οι τελευταίες, όταν πολλαπλασιάζονται - και φυσικά καθαρίζουν τα κατώγια από τους ποντικούς - κάποιοι θεωρούν πως πρέπει να εξοντωθούν. Κάποιοι τοποθετούν φόλες και τις εξοντώνουν.
Μιας τέτοιας έπεσε θύμα και το Πιπεράκι μας, ένα μικρό σκυλάκι, που η ειρωνεία το έφερε να το έχουμε περιμαζέψει από το άλσος ρου Περιστερίου πέντε χρόνια πριν.
Εκεί, κάποιος ασυνείδητος, το είχε παρατήσει δεμένο μια πολύ ζεστή μέρα ανήμερα του Πάσχα του 2006.
Το Πιπεράκι, πήρε το όνομά του από τον χαρακτήρα του.
Μικρός, πικάντικος, αυθάδης, πανέξυπνος, αγαπησιάρης μέχρις αηδίας.
Λίγο μεγαλύτερος από μία εύσωμη  γάτα, και γεμάτος ζωντάνια και χαρά, τρελαινόταν για βόλτες και παραμονή, μαζί μου, στο κτήμα. Τελευταία, που η Ασπρούλα είχε ένα πρόβλημα υγείας, ήταν ο βασιληάς του κτήματος.
Όλα τούτα μέχρι την περασμένη Παρασκευή που τον βρήκα νεκρό λίγα μέτρα μακρύτερα από το σπίτι μας.
Η στάση του κορμιού του ήταν αφύσικη, με το κεφάλι γυρισμένο προς τα πίσω, τα μάτια γουρλωμένα από την αγωνία του θανάτου, ενώ το στόμα του είχε πηχτά σάλια και αφρούς.
Σημάδι δηλητηρίασης με φυτοφάρμακο.
'Έτσι είχε σκοτωθεί και ένα άλλο σκυλί που είχαμε, ο Μορφέας, πριν χρόνια στο άλσος του Περιστερίου.
Παράλληλα με το Πιπεράκι, εξαφανίστηκαν και αρκετές γάτες, από τη γειτονιά στο χωριό.
Η δικαιολογία σε όλ' αυτά, είναι πως το κάνουν για να δηλητηριάσουν τα ποντίκια. Οπότε αφήνεται να εννοηθεί πως τα σκυλιά και τα γατιά είναι μια παράπλευρη απώλεια.
Μόνο που και ο τελευταίος του χωριού ξέρει πολύ καλά ότι δεν είναι έτσι.
Άλλωστε υπάρχουν παρά πολλά φάρμακα ειδικά και μόνον για ποντίκια. Αν δεν θέλεις να αφήσεις το έργο αυτό στους φυσικούς τους εχθρούς.
Κάτι που εφαρμόζω χρόνια τώρα.
Θεωρώ το γεγονός, όχι απλά ελεεινό και φρικτό, αλλά και εξαιρετικά ειδεχθές. Αν επίσης συνυπολογιστεί, η θρησκευτικότητα των κατοίκων του που είναι τόσο έντονη, ώστε οι λειτουργίες να τελούνται πολλαπλώς μέσα στην εβδομάδα, ε τότε τα πράγματα είναι σιχαμερά.
Σε λίγο καιρό που θα μπει η Άνοιξη και η φύση θα ανασάνει απ' το χειμώνα, θα αρχίσουν οι προετοιμασίες για το καλοκαίρι.
Σπίτια θα βαφτούν, τα δρομάκια θα ξεχορταριαστούν, οι πόρτες θα ανοίξουν.
Έτσι για ακόμη μία φορά, οι επισκέπτες θα βρουν τη φιλοξενία των κατοίκων θερμή.
Άλλωστε, τι σημασία έχουν μερικά φολιασμένα ζώα. Εμείς να είμαστε καλά, αυτά δεν έχουν ψυχή, το λένε κι' οι παπάδες.

Όλα τα 'χε η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε.

Στο κράτος, που οι πολιτικοί ασχολούνται με μίζες και σκάνδαλα, ενώ το 70% - περίπου - του λαού ψηφίζει, εν γνώσει του, αυτούς τους πολιτικούς, ε! είναι ανέκδοτο να χύνεται τόσο σάλιο και μελάνι για την "κατάληψη" της Νομικής από μερικούς απελπισμένους.
Σε αυτό το κράτος, που υποθήκευσε τα εδάφη και τον λαό του, μας πειράζει το συμβάν των 230 μεταναστών που προσπαθούν να καταδείξουν το πρόβλημά τους με έναν ακραίο τρόπο.
Όταν διχάζεται ένας λαός, για μία έντονη και παρά τους νόμους διαμαρτυρία, τότε σημαίνει πως αυτός, δεν έχει σωτηρία.
Καταδεικνύεται η αντίδραση, ως κατακριτέα, άντε μετά να φωνάξεις για το ψωμί που σου στερούν και για την ελευθερία, που κίβδηλη σου μαθαίνουν στο σχολείο.

Επίσης, όταν στα κανάλια της τηλεόρασης, αυτούς τους βόθρους της ενημέρωσης, εμφανίζονται ως ομιλητές, με θέση και άποψη οι εκπρόσωποι του πλέον φασιστικού κόμματος που διαθέτουμε, τότε είμαστε χαμένοι.
Ενώ, σε λίγο καιρό, η λέξις "φασισμός" θ' απενοχοποιηθεί και σε λίγο περισσότερο χρόνο μπορεί να σημαίνει και αγία εξουσία.
Τότε, όσοι σκεπτόμενοι απομένουν, ακόμη, θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά την αυτοκτονία.

Επανερχόμενοι στο θέμα των μεταναστών.
Σε παλαιότερες δεκαετίες, υπήρχε ο χαρακτηρισμός, "Τρίτος Κόσμος", που περιέγραφε όλες αυτές τις χώρες που οι άνθρωποι, πεθαίνουν από πείνα και αρρώστιες. Χωρίς εμβολιασμούς, φάρμακα, περίθαλψη.
Με την πάροδο του χρόνου, ο χαρακτηρισμός ξεθώριασε και τώρα μιλούμε για χώρες και ουχί για σύνολα δυστυχίας.
Επίσης οι πόλεμοι και οι κλιματικές αλλαγές διεύρυναν τον Τρίτο Κόσμο και με τις ευλογίες Ρώσων και Αμερικανών προσετέθησαν χώρες που μέχρι πριν δεν υπήρχαν στον κατάλογο.
Αφγανοί και Πακιστανοί, είναι νέοι στον κατάλογο, μη αναφέρωντας την απέραντη Ινδία.
Κάπου σε ένα χωριό, στα μέρη που αναφέρουμε, μία τηλεόραση μπορεί να υπάρχει και να δείχνει, ας πούμε για παράδειγμα, τις τιμές συμμετοχής και διαμονής στο Davos της Ελβετίας.
Ακόμη και τις αμοιβές ποδοσφαιριστών, ηθοποιών, τηλεαστέρων και άλλων τινών ημιθέων του ανθρώπινου γένους.
Μετά την ενημέρωση, είναι απολύτως λογικό να αρχίσει, δειλά-δειλά στην αρχή και πιό δυναμικά στο μέλλον, μια μαζική μετακίνηση των πληθυσμών αυτών προς την γη της Επαγγελίας.
Αλλά εμείς κεκλεισμένοι σε τοίχους και φράχτες θα απωθούμε τους νεοβαρβάρους, έχοντας, ταυτοχρόνως την πεποίθηση ότι ζούμε ελεύθεροι.


Τελικώς η Ελευθερία και η αίσθηση αυτής είναι δύο, παντελώς διαφορετικά πράγματα.
Αυτά για σήμερα.
Σας χαιρετώ.

Μεταφορές & "Ασυδοσία στα καύσιμα" (Τίτλος της Ελευθεροτυπίας)

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=234103 Με τον σύνδεσμο μεταβαίνετε στο άρθρο της εφημερίδας, ενώ παρακάτω, όσοι διαμένετε Αθήνα, θα πάρετε μια γεύση αυτών που συμβαίνουν στην "μισή" Ελλάδα.
Η νησιωτική χώρα, ίσως να είναι η μισή Ελλάδα, ίσως πάλι όχι, η έκτασή της καταλαμβάνει, πάντως, ένα μεγάλο μέρος της χώρας.
Αν εξαιρέσει κανείς, την Κρήτη και πιθανόν τα νησιά του Ιονίου πελάγους, όλο το υπόλοιπο κομμάτι διαθέτει πανάκριβες και ελλιπείς μεταφορές, από και προς αυτά.
Το χειμώνα ελαχιστοποιούνται, λόγω μειωμένης τουριστικής κίνησης και καιρικών συνθηκών, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί τους να παραμένουμε αποκλεισμένοι, ή ν' αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στην πρόσβασή μας προς την πρωτεύουσα.
Το πρόβλημα, στη ρίζα του, έχει να κάνει με την υποβάθμιση της επαρχίας και των υπηρεσιών που αυτή προσφέρει. Αλλά τουλάχιστον ας υπήρχε και καλύτερη συγκοινωνία.
Μοιάζει να μην υπάρχουν τραίνα, υπεραστικά λεωφορεία και αεροπλάνα για να εξυπηρετήσουν την βόρεια Ελλάδα ή έστω την Λαμία.
Αυτό είναι το ένα σκέλος, του ανύπαρκτου κράτους, της κυβέρνησης της νούλας. Κάθε κυβέρνησης τα τελευταία 47 χρόνια (και πιό πριν προφανώς).
Το δεύτερο σκέλος περιλαμβάνει τις οδικές μεταφορές εντός των νησιών και τις τιμές της βενζίνης.
Είναι κοινό μυστικό, στις Κυκλάδες, η βενζίνη είναι ακριβότερη απ' την Αθήνα.
Πόσο; Τουλάχιστον 10 λεπτά του ευρώ.
Τα Κ.Τ.Ε.Λ. σχεδόν ανύπαρκτα κι' εδώ ισχύει ο  νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, όπως επίσης και η ανυπαρξία κάθε κυβερνητικού φορέα.
Η μετακίνηση γίνεται αποκλειστικά και μόνον με αυτοκίνητα, όσον αφορά τα μεγάλα ή και δύσκολα νησιά απ' την άποψη του εδάφους.
Έτσι γίνεται κατανοητή η πηγή των εσόδων του κράτους απ' την έμμεση φορολογία στη βενζίνη σε συνδυασμό με την αύξηση του Φ.Π.Α.
Οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων, δεν μπορούν να το αντιληφθούν, έχοντες στην διάθεσή τους αρκετές επιλογές μεταφορικών μέσων. Αλλά στην επαρχία το κόστος ζωής γίνεται δυσβάστακτο και διαφαίνεται αδιέξοδη κάθε προσπάθεια για μείωση τιμών της βενζίνης ή την δημιουργία δημοτικής συγκοινωνίας.
Πολύ δε περισσότερο, που οι κυβερνώντες πρέπει να βρούν τρόπο για να πουληθούμε σκλάβοι στην χαμηλότερη, δυνατόν, τιμή.

Ούπς, Ξέχασα τον τίτλο

Όταν το Έθνος, αλλά και άλλα μέσα ενημέρωσης,  αναφέρουν "Εντοπίστηκε πνιγμένος ...", άραγε, τι να εννοούν;
"Τον βρήκαμε, του βάλαμε σημαδούρα και τον πετάξαμε πάλι μέσα.";

"Το πανηγύρι τ' Άη Δημήτρη"

Κάπως έτσι ήταν το ξεκίνημα στο πανηγύρι τ' Άη Δημήτρη.

Και κάπως έτσι συνεχίστηκε, μετά τη λειτουργία.

Ενώ προς το τέλος του, τα αντικείμενα πορεύονται μόνα

 Και σε τούτο το σημείο έπεσαν οι τίτλοι τέλους. Του χρόνου ξανά (;)

Ένα video σχετικά με το Αιγαίο

Πληροφορούμενος από το blog, του φίλου ofios (tinosontherun),  την ύπαρξη ενός ντοκυμαντέρ με θέμα το Αιγαίο, αναρτώ, με την σειρά μου, τον σύνδεσμο προς το ιστολόγιο που το παρουσιάζει.
Νομίζω πως κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει.

Οι ΟΔΗΓΟΙ ΤΩΝ ΦΟΡΤΗΓΩΝ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ

Κι' ανεξαρτήτως, δικαίων ή αδίκων αιτημάτων, αγωνίζονται ενάντια σ' αυτήν τη λαίλαπα αλλοτροίωσης, με πρόσχημα τις προσταγές της τρόϊκας, που μας απειλεί.
Φωνάζουν οι έμποροι, αλλά δεν κλείνουν τα καταστήματά τους, ΟΛΟΙ, έστω για ένα εικοσιτετράωρο και να κατέβουν στο δρόμο μαζί με τους υπαλλήλους τους.
Φωνάζουμε κι' υπόλοιποι, αλλά δεν βγαίνουμε στους δρόμους. Σε λίγο ο Καραμανλής πανηγυρικά θα "βγεί" και καθαρός από πάνω, αλλά πάλι θα βγάλουμε το σκασμό.
Έτσι σαν τις γυναικούλες που τα λένε στα τηλέφωνα και κουτσομπολεύουν η μιά την άλλη.
Είμαστε άνανδροι, μόνο φωνάζουμε κι' από έργα...
Ένας λαός βρώμικος, ένα ψοφίμι της ιστορίας, που όσο πιό γρήγορα θαφτεί τόσο καλύτερα για τους άλλους, αυτοί είμαστε.
Δεχόμαστε τον Πάγκαλο να τολμά να δηλώνει ό,τι δήλωσε και δεν "άνοιξε ρουθούνι".
Ακόμη κι' από εμάς που δεν μας διόρισε στο δημόσιο, η αφεντιά του ούτε κανένας άλλος, που δεν ζητήσαμε ποτέ ρουσφέτι από κανένα χαμένο, ακόμη κι' εμείς παρακολουθήσαμε, απαθείς, τις δηλώσεις αυτές χωρίς να απαιτήσουμε να παραιτηθεί αυτό το βουνό λίπους στον εγκέφαλο και το σώμα.
Την κυρία Μάγια Τσόκλη, την γνώρισε ο πρωθυπουργός, σε μια πισίνα. Τα είπανε, τα βρήκανε και νά την στη βουλή, έτσι μπάτε σκύλοι αλλέστε.
Προσπαθώ να σκεφθώ, άραγε, τι ειπώθηκε μεταξύ τους.
- Μου αρέσει να κάνω εκδρομές
- Αλήθεια κι' εμένα, επίσης μ' αρέσουν κι οι φακές
- Οι φακές! Αχ τι καλά, τις αγαπώ ιδιαιτέρως.

Στρογγυλοκαθίσαμε πάνω σε μαραμένες δάφνες, που άλλωστε δεν ήταν κερδισμένες από νίκες δικές μας, ξέραμε πως να δηλώνουμε ανώτεροι απέναντι σε κάθε είδους οικονομικό μετανάστη, όσο για τους Αλβανούς, εκεί βγάλαμε όλο το μένος του ευνουχισμού μας.
Τι τεμπέλιδες, τι κλέφτες, τι, τι, τι.
Αν δεν ξυπνούσαμε αιφνιδίως του ύπνου του μακαρίου που μας έπαιρνε, ακόμη δεν θα γνωρίζαμε το μέγεθος της λιποψυχίας μας.

Η πολιτική ζωή του τόπου μας είναι σάπια, όπως και η κοινωνία από την οποία εκπορεύονται - κι' εκπορνεύονται ενίοτε, κάποιοι - οι διαχειρίζοντες τα κοινά.
Αυτός είναι κύριος λόγος που δεν πρόκειται ποτέ ν' αλλάξει οτιδήποτε σε τούτον τον τόπο.
Κι' όταν πάλι κάποια στιγμή ο κος Καραμανλής βρεθεί θριαμβευτής στην εξουσία, πρέπει όσοι διαθέτουν το τελευταίο μυαλό σ' αυτήν τη χώρα να σηκωθούν ομαδικά και να την εγκαταλείψουν. Και ποτέ, μα ποτέ, να γυρίσουν πίσω να δουν τα συντρίμμια.

Προσπαθώντας να τ' αποφύγεις, τον τελευταίο καιρό όλο πάνω του πέφτεις.

Από την Ελευθεροτυπία, κι' ας έχει "βουήξει" το διαδίκτυο, μπορείτε να δείτε το σχόλιο του κυρίου Τσόκλη για τον βιασμό.
Τα σχόλια δικά σας.

Επίσης ένα άλλο άρθρο, εξαιρετικού ενδιαφέροντος. Ο Στάθης της ελευθεροτυπίας.

Ένα αλλοιώτικο καλοκαίρι.

Πανευτυχείς, πιθανολογώ, οι δημοσιογράφοι.
Ειδήσεις με το τσουβάλι, ακόμη και τον Αύγουστο.
Κι' ένας πολιτισμός όπου στηρίζεται εξ' ολοκλήρου στην αλλαγή, τρέφεται από την επικαιρότητα.
Ανεβοκατεβάζει τις τιμές, ρεγουλάρει τους λαούς - τους πληθυσμούς, παράγει φτώχεια (αναλόγως την περίπτωση, χαρίζει απλώχερα πρόστυχο φαγητό για τους ανήσυχους αυτού του πλανήτη.
Ο τελευταίος τι κάνει; Προσπαθεί με κάθε μέσον να δείξει πόσο ενοχλητικός καλεσμένος έχει γίνει ο άνθρωπος.
Έχουμε, λοιπόν, πλημμύρες, φωτιές, καύσωνες, περίεργες μεταναστεύσεις ζώων ή εντόμων. Ακόμη και επικείμενες εξαφανίσεις ειδών.
Τρομερή πυρκαγιά στη Ρωσία, πρωτοφανείς καύσωνες σε Ευρωπαϊκές χώρες, βροχοπτώσεις χωρίς σταματημό στο Πακιστάν, αποκόλληση ενός τεράστιου παγόβουνου και πολλά άλλα Κάπως ηπιότερης έντασης φαινόμενα.
Όσο για την ανθρωπότητα, χορεύουμε τον ξέφρενο χορό της παρακμής, πριν την πτώση.
Καταναλώνουμε, κλείνουμε τ' αυτιά, αγνοούμε τα φαινόμενα και κατασπατλούμε τους φυσικούς πόρους τυο πλανήτη.

"Γεμάτο" καλοκαίρι κι' ούτε λόγος ανησυχίας, η Ελληνική κρίση - αποτέλεσμα σαθρών κοινωνικών δομών -, σε προβολή, θα μπορούσε ν' αντανακλά τον τρόπο σκέψης και δράσης της ανθρωπότητας.
Ίσως ήρθε η ώρα του θανάτου, ας μην ξεχνάμε αυτήν την τεράστια καταστροφολαγνία που διέπει το ανθρώπινο είδος ανά τους αιώνες.Ενώ σαν ειρωνεία ο Steven Hockings μας συστήνει να βρούμε κι' αλλον πλανήτη για να επιβιώσουμε και να καταστρέψουμε βεβαίως.

Στις ειδήσεις, τώρα.
Γαλλία. Ο Nikola Sarkozy, απελαύνει τσιγγάνους Ρομά, ενώ ο όχλος επικροτεί.
Συγχαρητήρια κύριοι. Φούρνους πότε θα φτιάξετε;
Και αστέρια, μην ξεχνάτε τα αστέρια, στα ρούχα.


Αμερική, φτηνά την γλύτωσε η BP. "Εκλεισε" την τρύπα, θα πληρώσει(;) και κάποιο πρόστιμο και θα φύγει ησύχως όπως ήρθε.
Την τρομακτική ζημιά που προκάλεσε, θα πληρώσουν οι συνήθης ύποπτοι, θαλάσσιοι οργανισμοί, ψάρια, πουλιά.
Παραπονιούνται και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, αλλά δεν είμαστε για λύπηση. Πληρώνουμε τις επιλογές μας - στην κατανάλωση, στην ανεκτικότητα, στη σιωπή.
Παραμένοντας στην ίδια χώρα. Έπεσε η δημοτικότητα του προέδρου MparakOmpama, κατά 45%, μετά την ανακοίνωση της επιβολής υψηλότερης φορολογίας στους οικονομικά εύρωστους.
Μωρέ μπράβο κρίση ο Αμερικάνικος λαός!
Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός μας, κύριος Παπανδρέου ή Yes Men, συνεχίζει το ξεπούλημα της χώρας κομμάτι - κομμάτι.
Με σκυμμένο το κεφάλι, επικοινωνιακά δείχνει πόνο βαθύ και ψυχικό, διαμοιράζει στον λαό το χάος, που διετάχθει να κάνει από τους συμμάχους και γείτονες της χώρας.
Φυσικά επιχειρήσεις κλείνουν, οι άνεργοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, η φορολογία συνεχίζει να βαρύνει αυτούς που δεν πρέπει, αλλά όλα βαίνουν καλώς.
Ακόμη θέλουμε πολύ για να σηκωθούμε και να κόψουμε κεφάλια.
Δεν πειράζει ο ραγιάς καλά κρατεί.
Ιταλία. Προφανώς σας ζαλίζουν οι γυναικούλες που πηγαινοέρχονται στο πλάϊ ενός θλιβερού νεάζοντος γέροντα με βαμμένα μαλλιά.
Μην ανησυχήτε, γείτονες κι' εσείς όταν ξυπνήσετε, ολόγυμνοι θα 'σαστε και βιασμένοι. Viva Douce! (προς το παρόν).
Ιραν. Άλλη μία βόμβα στην πλάτη της γής. Αυτό το λέμε πρόοδο.

Όσο να παρατηρείς, όσο να σχολιάζεις, τα θέματα αυτού του τύπου δεν εξαντλούνται ποτέ.
Και κάθε καλοκαίρι από δω και πέρα θα γεμίζει όλο και περισσότερο, οι δημοσιογράφοι θα έχουν ψωμί κι' ανθρωπότητα αυτό που της αξίζει.

Και να θέλεις ν' αγιάσεις δε σ' αφήνουνε

Αντιγράφω από το "Θέμα", και σχολιάζω.
«Μας κάνει  εντύπωση το γεγονός ότι δεν θέλουν να αφήσουν πίσω τους δείγμα DNA. Αυτό δείχνει ότι στα αρχεία της Αστυνομίας υπάρχει δείγμα του DNA τους και φοβούνται τη σύλληψη», τονίζει αξιωματικός της Αντιτρομοκρατικής και προσθέτει:  «Γι’ αυτό τον λόγο καίνε τα αυτοκίνητα και αποφεύγουν να αφήσουν πίσω τους οποιοδήποτε αντικείμενο».  
Ενώ άμα δεν υπάρχουν αρχεία με το γενετικό σου υλικό, αφήνεις στοιχεία πίσω γιατί δε φοβάσαι τη σύλληψη και πρέπει, τέλος πάντων, να γνωριστείτε με την αντιτρομοκρατική.
Το savoir  vivre του τρομοκράτη.
Αλοίμονο, τι λογική!




Κρυφά χειρόγραφα του Κάφκα, γίνονται γνωστά, αφού ανοίχθηκε η θυρίδα σε τράπεζα, όπου φυλασσόταν.
Και ξεκινά μια δικαστική διαμάχη μεταξύ κληρονόμων και Ισραηλινού κράτους.
Δρυός πεσσούσης πας ανήρ ξυλεύεται.
Αλλά,  το Ισραήλ τι σχέσει έχει με τέτοιους καλλιτέχνες και τα έργα τους;
Αυτοί, ίσα, ίσα, που καυτηριάζουν - σχολιάζουν, καθεστώτα και πολιτικές που ακολουθεί το ίδιο.
Ας αφήσει καλύτερα στους κληρονόμους τα έγγραφα. Μπορεί να έχουν καλύτερη τύχη.




Το άρθρο της κας Βαγιάννη, μάλλον, πολλοί από εμάς το διάβασαν. (Ένας από μας)
Αλλά, είναι κάπως περίεργο να εκφράζεται με τέτοιο τρόπο, η συντάκτης του, στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή.Σε μία εποχή και σε ένα κράτος, που κυριαρχεί η πτώση των αξιών και κάθε στοιχειώδους ηθικής αρχής, το τί ακριβώς συμβαίνει μεταξύ ορισμένων δημοσιογράφων, ευτυχώς - οι αμύητοι - δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Είναι άραγε τόσο άκυρη (όχι η στιγμή);
Δεν τολμούσε, όσο ζούσε ο εκλιπών, να του κάνει απ' ευθείας επίθεση;
Ή τι άλλο;
Το ζήτημα, είναι πως η χρονική ακυρότητα του άρθρου, αναιρεί τις προθέσεις της κας Βαγιάννη.

Αν οι πολίτες γίνουν τα θύματα της "αντίδρασης", τότε...

Φοβερή αντίσταση στο κατεστημένο, μόλις σκοτώσαμε έναν πολίτη.
Και η αλητεία, η αστοχία, η καπήλευση και προβοκάτσια των ιδανικών, συνεχίζεται.
Όχι, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί, πως τέτοιου τύπου ενέργειες, έχουν σχέση με την αναρχία.
Αυτό είναι ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ, η σκαιά αποσταθεροποίηση των θεσμών της δημοκρατίας, έστω κι' αν οι τελευταίοι υπολειτουργούν.
Ο λαός με την σωστή και μόνον χρήση της ψήφου του μπορεί να βρεί την λύση, έστω - ακόμη - κι αν χρειαστεί να κατέβει στούς δρόμους και να καταλύσει ότι μπορεί να είναι σάπιο. Μόνον ο Δήμος έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό.
Το σώμα του λαού είναι το κράτος και σε καμία περίπτωση, η δύναμη αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μεμονωμένα άτομα.
Εκτός κι' αν ανήκουν σε κάποιους σκοτεινούς και περίεργους κύκλους.
Παλαιότερα λεγόταν ξένος δάκτυλος και σκοπό είχε την χειραγώγηση κρατών με σπουδαία γεωπολιτική θέση.
Μήπως δεν έχει αλλάξει όνομα και τώρα;
Ίσως και να είναι ένα σύμφυρμα με τον φημισμένο Αγγλοσαξωνικό πουριτανισμό, που σημερινή του έκφραση είναι η "τρομοκρατία",και προσπαθεί να διεισδύσει και να διασπείρει τον φόβο και σε πολύ διαφορετικές κοινωνίες;
Δεν είναι, φυσικά, το μεμονωμένο περιστατικό, που μπορεί να ενεργοποιήσει αυτού του τύπου τους μηχανισμούς, αλλά πολλές οι ψηφίδες και οι καιροί περίεργοι.

"Θέλει Αρετήν και Τόλμη η Ελευθερία", έλεγε ο Ρήγας Φεραίος, καλό είναι να το έχουμε στα υπ' όψιν πριν να χρησθούμε εθνοσωτήρες με κάθε τρόπο.

Το όνειρο του δικτάτορα

Πόσοι αιώνες στην πλάτη της ανθρωπότητας, πόσες δικτατορίες στις πλάτες των λαών!
Όλοι οι δικτατορες το επιθύμισαν, κανείς τους δεν το τόλμησε, κανένας, ποτέ δεν τα κατάφερε.
Η λαϊκή αποδοχή, ακόμη και στις λίγες περιπτώσεις που πρόσκαιρα υπήρξε, ήταν το όνειρο το απατηλό κάθε ενός απ' αυτούς.
Πολλά τα σχήματα ανά τους αιώνες, με πλέον πρωτότυπο την αρχαία Ελληνική τυραννία.
Θα έλεγε κανείς πως αυτή πλησίαζε λίγο το σημερινό πολιτικό σύστημα - χωρίς τις εκλογές όμως.
Οι τύραννοι στην αρχαία Ελλάδα, κατελάμβαναν βιαίως την εξουσία, όταν υπήρχε διεφθαρμένη ή άδικη διοίκηση. Εν μέρει είχαν τη λαϊκή αποδοχή, αλλά χαλούσε το πράγμα, όταν αποφάσιζαν να κρατήσουν τη διακυβέρνηση πέραν του δέοντος, με αποτέλεσμα να μεταμορφώνονται σε δυνάστες του λαού.

Πάντως, κοινό χαρακτηριστικό, όλων των δικτατόρων, ήταν το πρόσχημα του συμφέροντος της χώρας. Όλοι προφασιζόταν την εξυγείανση του συστήματος.
Κανένας δικτάτορας δεν τόλμησε, ποτέ, να αφήσει ελεύθερες εκλογές. Ακόμη κι' όταν αυτές, υπήρχαν ήταν "στημένες"

Ακόμη χειρότερη χείμερα, ήταν η διακυβέρνηση ΟΛΟΥ του κόσμου.

Οι λαοί έκαναν πολλούς αγώνες και κύλησε άιμα πολύ στους δρόμους για την ελευθερία τους και το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη ζωή.

Στη σημερινή Ευρώπη το μοντέλο της τυραννίας - προνόμιο, κάποτε ενός, προσδοκία, τώρα των αρκετών, οικονομικά ισχυρών - αρχίζει να εμφανίζεται, όχι και τόσο δειλά, στις ημέρες μας.
Σε ποιό εξελιγμένη μορφή, τελειότερη, από τα πρότερα.
Με τεχνικές προπαγάνδας, που θα ζήλευε κι' ο Γκέμπελς, προσπαθούν να μας πείσουν πως ό,τι κάνουν, γίνεται για το καλό μας. Τα στοιχεία που μας παραθέτουν είναι αληθοφανή.
Μεγάλες εταιρίες αναλύσεων, επιστήμονες διεθνώς (;) αναγνωρισμένοι, "ειδικοί" παντός τύπου επιστρατεύονται, προκειμένου να πιέσουν εμμέσως πληθυσμιακά σύνολα και να εκμαιεύσουν τις ψήφους των.
Αυτό το νέο μοντέλο διακυβέρνησης προϋποθέτει εκλογές, άλλωστε αυτές αποτελούν άλλοθι για τους κυβερνώντες, με την διαφορά πως πάντοτε θα υπάρχει ο τρόπος να χειραγωγήται η κοινή γνώμη
Έχουμε εκλογές, έχουμε και ολιγαρχία, τυρρανία, χούντα, δικτατορία, το όνομα δεν αλλάζει τα γεγονότα.
Με το πρόσχημα μιας λαϊκής κυριαρχίας, εφαρμόζονται μέτρα που ευνοούν ακριβώς την ολιγαρχία, εις βάρος του συνόλου.

Μα, τον ίδιο λόγο χρησιμοποίησε ο Χίτλερ, το ίδιο κι' ο κομμουνισμός. Και τα θύματά τους, αμέτρητα.

Τρί θέματα από τις πιό πρόσφατες ειδήσεις.
1) Με 159 "ναι", ψηφίστηκε το ασφαλιστικό. Φυσικά το όνομα χρησιμοποιήται πλέον, κατ' ευφημισμόν.
2) Η Κομισιόν συστήνει στους Ευρωπαίους ηγέτες, να κινηθούν στις ίδιες κατευθύνσεις με την Ελλάδα, σε ότι αφορά το ασφαλιστικό. Ποιά, τέλος πάντων, είναι αυτή η Κομισιόν, που συστήνει στους Ευρωπαίους ηγέτες, αν δεν είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες;
3) Απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς χώρους, από το Σεπτέμβριο. Όσο ελκυστικό κι' αν ακούγεται σε όλους εμάς τους "άκαπνους", δεν παύει να ηχεί περίεργα αυτό το αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Εδικότερα τούτην την ύποπτη εποχή που ζούμε.

Και μία ερώτηση για τον πρωθυπουργό.
Κε Παπανδρέου, αγωνίζεσθε να μας πείσετε για την αναγκαιότητα των μέτρων που επιβάλλετε σε εμάς.
Θυμόσαστε, μήπως, πως υπήρξατε μέλος κυβερνήσεων που συνέβαλλαν ουσιαστικά στην δημιουργία αυτού του προβλήματος;
Θυμόσαστε πως δεν είχατε αντιδράσει, δεν είχατε διαχωρίσει λεκτικά ή και ουσιαστικά την θέση σας ποτέ;

Κι' αλήθεια είναι πως η πορεία προς την εξουσία ενέχει πολλές παγίδες, πολλές συμφωνίες και ακόμη περισσότερες εκπτώσεις.

Δεν πείθετε κύριε πρωθυπουργέ!

Μου το έστειλαν και το αναρτώ

Όποιο σχόλιο είναι περριτό.
Επίσης, είναι πάρα πολύ μεγάλος ο αριθμός των ζώων που βασανίζονται με ελεϊνούς τρόπους για την ομορφιά, ή τις διατροφικές μας συνήθειες.
Μάλλον καλύτερα ταιριάζει διαστροφικές συνήθειες.
Ακόμη κι' έναν αιώνα πριν, οι άνθρωποι δεν γνώριζαν και πολλά για το ζωϊκό βασίλειο και την οντότητα των ζώων. Τώρα, όμως, είναι ανεπίτρεπτη μια αδιάφορη στάση ζωής.

Στου Κουφού Την Πόρτα...

Αντιγραφή από την σημερινή Ελευθεροτυπία link Το μνημόνιο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Σοβαρό νομικό πλήγμα στα σκληρά αντιασφαλιστικά και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο επιφέρει η απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΕΔΑ).

Η επιτροπή, που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης, δείχνει να διαφωνεί με τη ρύθμιση τόσο σοβαρών ζητημάτων μέσω προεδρικών διαταγμάτων, ενώ τονίζει ότι οι διεθνείς συνθήκες που κυρώθηκαν με νόμο υπερισχύουν κάθε άλλου αντίθετου νόμου και επιβάλλουν πλήρη προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Είναι η πρώτη φορά που η Επιτροπή ασχολείται ειδικά με τα μέτρα που υιοθετήσαμε στο μνημόνιο, ανοίγοντας με την ιστορική αυτή γνωμοδότησή της τον δρόμο για δικαστική προσφυγή και ανατροπή των απαράδεκτων ρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό και τα εργασιακά δικαιώματα.

Επικαλούμενη πληθώρα συνταγματικών διατάξεων, αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και διεθνείς συμβάσεις (ευρωπαϊκές και του ΟΗΕ), η ΕΕΔΑ:

* Επικρίνει εμμέσως την κυβέρνηση για την ευρεία εξουσιοδότηση που παρέχει ο νόμος 3845/2010, ο οποίος επικυρώνει το γνωστό μνημόνιο για τη ρύθμιση μέσω προεδρικών διαταγμάτων σημαντικών ζητημάτων που άπτονται θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

* Διατυπώνει τη θέση ότι η προστασία των δικαιωμάτων αυτών δεν πρέπει να έχει περιθωριακή ή ανύπαρκτη σημασία στη στρατηγική εξόδου από την κρίση δανεισμού. Αντίθετα, σημειώνει πως οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας στην προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ειδικά στη σημερινή δύσκολη οικονομική και κοινωνική συγκυρία, πρέπει να τηρούνται στο ακέραιο, σύμφωνα με την επιταγή του Συντάγματος και των σχετικών διεθνών συνθηκών που υπερέχουν νομοθετικά έναντι κάθε αντιθέτου προς αυτές εθνικού νόμου (άρθρο 28, παρ. 1 του Συντάγματος).

* Κάνει αναφορά σε έκθεση του ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για τις επιπτώσεις του εξωτερικού χρέους και των διεθνών οικονομικών υποχρεώσεων των κρατών στα δικαιώματα του ανθρώπου, σύμφωνα με την οποία η τήρηση των υποχρεώσεων αυτών από την πολιτεία επιβάλλεται και για λόγους συμμετρίας προς τις υποχρεώσεις των διεθνών οικονομικών οργανισμών να σέβονται και αυτοί τα διεθνώς κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.

* Επισημαίνει ότι το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και της κρίσης δανεισμού αποτελεί κρίκο μιας αλυσίδας κλονισμού όλων πλέον των εθνικών οικονομιών με σοβαρές πολιτικές, νομικές, κοινωνικές και ηθικές διαστάσεις.

* Διαπιστώνει ότι η τρέχουσα κρίση θα συνεχίσει να έχει σοβαρές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό, οδηγώντας σε επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου και απειλώντας ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού με πλήρη κοινωνικό αποκλεισμό.

Ποιες αρχές παραβιάζουν τα μέτρα και επικαλείται η επιτροπή

1 Τον απαρέγκλιτο σεβασμό στην αρχή της αναλογικότητας στη λήψη έκτακτων μέτρων εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος.

Τα μέτρα δεν πρέπει να είναι μονομερή, άνισα και δυσανάλογα επαχθή, ιδίως σε βάρος των πιο ευάλωτων ομάδων, με σοβαρό και μόνιμο αντίκτυπο στα δικαιώματά τους (άρθρο 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος).

2 Την αρχή της αναγκαιότητας και της προσφορότητας του μέτρου σε μια δημοκρατική κοινωνία που σέβεται και θωρακίζει την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια και δεν παρεκκλίνει από την αρχή της ισότητας. Το ίδιο ισχύει και για την αρχή της συμβολής κάθε πολίτη στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του (άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 5 του Συντάγματος).

3 Την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, με όρους διαφάνειας και έγκαιρη παρέμβαση της πολιτείας για τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής (άρθρο 25 παράγραφος 5 του Συντάγματος).

4 Την αρχή της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δημόσια Διοίκηση, που αποτελεί συνισταμένη των αρχών του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρα 1 και 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος).

5 Τις θέσεις της για ισότιμη απόλαυση των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που προκύπτουν από τις διατάξεις για προστασία της ανθρώπινης αξίας (άρθρο 2 του Συντάγματος), ισότιμη πρόσβαση στην Υγεία (21 παρ. 3 Συντάγματος) και την Παιδεία (16 παρ. 2 Συντάγματος), το δικαίωμα πλήρους και σταθερής εργασίας με κοινωνική ασφάλιση διανεμητικού χαρακτήρα (22 του Συντάγματος), της συνδικαλιστικής ελευθερίας (23 του Συντάγματος).

6 Την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει προοδευτικά με όλα τα διαθέσιμα μέτρα την πλήρη άσκηση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων (άρθρο 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα-Ν. 1532/1985).

7 Τις συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας αρ. 87 (Ν. 4204/1961) και αρ. 98 (Ν.4205/1961), καθώς και τη νομολογία της Επιτροπής Συνδικαλιστικής Ελευθερίας. Σύμφωνα με αυτές, όταν μια κυβέρνηση θεωρεί στο πλαίσιο εφαρμογής πολιτικής οικονομικής σταθεροποίησης, ότι οι μισθοί δεν μπορούν να καθορίζονται ελεύθερα μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων, ο περιορισμός αυτός θα πρέπει να αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, στο βαθμό του απολύτως αναγκαίου και για εύλογο διάστημα.

8 Την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ν.Δ. 53/1974) και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τις οποίες προκύπτει ότι μια δραστική μείωση κοινωνικής παροχής ενδέχεται να στοιχειοθετεί παράβαση των διατάξεων της σύμβασης.

9 Τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του 1961 (Ν. 1426/ 1984) και τη νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Σύμφωνα μ' αυτές, όταν ένα κράτος οφείλει να σταθμίσει αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα για να διαθέσει δημόσιους πόρους, τα μέτρα πρέπει απαραιτήτως να ισχύουν για εύλογο διάστημα και να συμβάλλουν με μετρήσιμο τρόπο στην πρόοδο.

Περί ποδοσφαίρου

Περί ποδοσφαίρου, λοιπόν, με μιά μικρή αναφορά, αφού ο γράφων, δεν ασχολείται με αυτό.
Έγινε γνωστή - πασίγνωστη - η ήττα της Εθνικής Ελλάδος, στην πρώτη της εμφάνιση, ενώ με μεγάλη χαρά αντιμετωπίστηκε το γεγονός ενός κερδοφόρου παιχνιδιού πρόσφατα.
Κι΄αναρωτιέται κανείς, κυρίως ο φρεσκοαπολυμένος μάλλον, πόσο κοστίζει στο κράτος η ομάδα αυτή και πόσο η αποστολή της εκεί πέρα; Ποιά είναι η δικαιολογία για ένα τόσο κακό παιχνίδι - όπως χαρακτηρίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης; Μπορούν, άραγε οι παίκτες, να δεχτούν έτσι απλά μιά τέτοια εμφάνιση, όταν η χώρα τους ήδη έχει διασυρθεί εντελώς για την, ουσιαστικά, χρεοκοπία της και διεφθαρμένη πολιτική της (παλαιώθεν).
Να θυμίσουμε πως στην αρχαία Ελλάδα οι αγωνιζόμενοι, εκπροσωπώντας την Πόλη κράτος της οποίας ήταν πολίτες, δεν νοούσαν κακές επιδόσεις μιάς και ήταν τόσο σημαντική αυτή η αποστολή που τους είχαν αναθέσει οι συμπολίτες τους.
Το κλέος της πατρίδας, κρεμόταν απ' την καλή εμφάνιση και τις επιδόσεις τους.
Άρα μήπως είναι περιττός ο πανηγυρισμός της νίκης με την αντιμετώπηση του ηττοπαθούς (τι ευχάριστη έκπληξη!), ενώ πρέπει να συμβαίνει στα όρια του φυσικού, με κάποια χροιά απαίτησης για το αποτέλεσμα; Αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου, ο οποίος ουδεμία θέλει να έχει σχέση με τον επαγγελματικό "αθλητισμό".

Ας ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα μ' ένα κουΐζ.

«Η μόνη επαφή που έχω με την άσκηση, είναι να πηγαίνω πεζή στις κηδείες φίλων που είχαν πολύ καλύτερη σχέση από μένα»....Ποιός;

Η Ταξική Πάλη

Εφάγαμε, εφάγατε έφαγαν.

Και τώρα πληρώσετε το τίμημα.

Φυσικά και ΔΕΝ μιλάω για την Ελλάδα. Και οπωσδήποτε αυτή η πλαστή ευμάρεια και ο καταναλωτισμός, είναι ό,τι απεχθάνεται ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.

Αλλά αυτό που συμβαίνει και θα ολοκληρωθεί στο προσεχές διάστημα δείχνει κάτι διαφορετικό σε δεύτερη ανάγνωση.

Το θέμα ξεκινά από την Ελλάδα (αυτήν τη στιγμή, έφορο έδαφος για πειραματισμούς) και επεκτείνεται στην Ευρώπη, έχοντας αντίκτυπο στη ζωή κάθε πολίτη της, ακόμη και άλλων κρατών εκτός Ε.Ε.

Μετά τα πρώτα ακούσματα για τα οικονομικά χάλια της Ελλάδος, ξεκίνησαν δειλά, δειλά, να εμφανίζονται συμπτώματα και σε άλλες χώρες - αδύναμες κι' αυτές, στην αρχή - της Ευρωζώνης.

Τα άσχημα νέα, όσο προχωρούν οι μήνες, αναφέρουν και δυνατότερες οικονομικά χώρες, με βαριά βιομηχανία και ανέκαθες ισχυρές. Ενώ φτάνουμε στον μήνα Μάϊο, ανακοινώνει η Καγκελάριος της Γερμανίας στους πολίτες της χώρας της, πως καταναλώσαμε περισσότερο από τις δυνατότητές μας.

Τα μέτρα, εξοντωτικά και αφορούν την αστική τάξη και κάθε εργαζόμενο και μάλιστα με πρόσχημα το συμφέρον του όλου.

Τα κράτη πρόνοιας, οπού είχαν στηθεί με αγώνα και θυσίες από τους λαούς, χάνουν κάθε ανθρώπινο πρόσωπο και κατρακυλούν την ανθρωπότητα στο μεσαίωνα.

Περίπου τρία χρόνια μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση, έρχονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες, απεσταλμένοι των μεγάλων οικονομικών τραστ, να ζητήσουν πίσω τα «σπασμένα».

«Καταναλώνουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε». Μα πόσα να καταναλώσει ο μέσος πολίτης, πόσα περισσότερα από μία τάξη ανθρώπων, ηθοποιών, ποδοσφαιριστών, πολιτικών, επιχειριματιών, που ξοδεύουν τεράστια χρηματικά ποσά για να ικανοποιήσουν τις ματαιοδοξίες τους.

Τι ποσά κινούνται γύρω από τις ποδοσφαιρικές ομάδες, τις μεταγραφές - αγοραπωλησίες ποδοσφαιριστών και παραγόντων.

Πόσες φορές, όλοι εμείς οι «κοινοί θνητοί», μετακινούμεθα με jet, για τις ανάγκες - υποτίθεται - της δουλειάς μας, όπως συνηθίζουν οι πολιτικοί.

Πόσα περισσότερα μπορεί ο μέσος άνθρωπος να καταναλώσει από τις τεράστιες δαπάνες για την κατασκευή και αγορά πολεμικών «αγαθών», με πρόσχημα ανύπαρκτους εχθρούς, τρομοκρατία, Τούρκοι, Ιράν, Βόρεια Κορέα, Πακιστάν και ότι άλλο φαντάζεται ο κάθε λακές των εργοστασιαρχών.

Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, σπατάλης και κακοδιαχείρησης, γιατί αυτοί που διαχειρίζονται είναι υπεύθυνοι όχι οι εντολοδόχοι.

Τούτη την εποχή, βρισκόμαστε στο μεταίχμιο, ενός εργασιακού μεσαίωνα, που θα προκύψει από την αδράνεια όλων μας, ή, μιας αλλαγής των πολιτικών συστημάτων κι' αξιών.

Στην πραγματικότητα, είμαστε στην πρώτη φάση της εξέλιξης μίας ταξικής πάλης.

Η αντίδραση των λαών, πρέπει να είναι ομογενής, παγκόσμια και ταυτόχρονη. Χωρίς το δεκανίκι ενός σοσιαλιστικού μοντέλου, με μόνη την επαναξιολόγηση των αξιών μας και των πραγματικών αναγκών της ανθρωπότητας και του πλανήτη.

Αν αναλογιστούμε πόσα χρόνια όμορφης και ποιοτικής ζωής έχουμε στη διάθεσή μας, είναι εξαιρετικά παρανοϊκή αυτή η στάση αποδοχής των πραγμάτων που μας αφορούν από κάποιους που ψηφίσαμε για να προασπίζουν τα συμφέροντά μας.