Έγινε γνωστή - πασίγνωστη - η ήττα της Εθνικής Ελλάδος, στην πρώτη της εμφάνιση, ενώ με μεγάλη χαρά αντιμετωπίστηκε το γεγονός ενός κερδοφόρου παιχνιδιού πρόσφατα.
Κι΄αναρωτιέται κανείς, κυρίως ο φρεσκοαπολυμένος μάλλον, πόσο κοστίζει στο κράτος η ομάδα αυτή και πόσο η αποστολή της εκεί πέρα; Ποιά είναι η δικαιολογία για ένα τόσο κακό παιχνίδι - όπως χαρακτηρίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης; Μπορούν, άραγε οι παίκτες, να δεχτούν έτσι απλά μιά τέτοια εμφάνιση, όταν η χώρα τους ήδη έχει διασυρθεί εντελώς για την, ουσιαστικά, χρεοκοπία της και διεφθαρμένη πολιτική της (παλαιώθεν).
Να θυμίσουμε πως στην αρχαία Ελλάδα οι αγωνιζόμενοι, εκπροσωπώντας την Πόλη κράτος της οποίας ήταν πολίτες, δεν νοούσαν κακές επιδόσεις μιάς και ήταν τόσο σημαντική αυτή η αποστολή που τους είχαν αναθέσει οι συμπολίτες τους.
Το κλέος της πατρίδας, κρεμόταν απ' την καλή εμφάνιση και τις επιδόσεις τους.
Άρα μήπως είναι περιττός ο πανηγυρισμός της νίκης με την αντιμετώπηση του ηττοπαθούς (τι ευχάριστη έκπληξη!), ενώ πρέπει να συμβαίνει στα όρια του φυσικού, με κάποια χροιά απαίτησης για το αποτέλεσμα; Αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου, ο οποίος ουδεμία θέλει να έχει σχέση με τον επαγγελματικό "αθλητισμό".
Ας ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα μ' ένα κουΐζ.
«Η μόνη επαφή που έχω με την άσκηση, είναι να πηγαίνω πεζή στις κηδείες φίλων που είχαν πολύ καλύτερη σχέση από μένα»....Ποιός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου