Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Μου το έστειλαν και το αναρτώ

Όποιο σχόλιο είναι περριτό.
Επίσης, είναι πάρα πολύ μεγάλος ο αριθμός των ζώων που βασανίζονται με ελεϊνούς τρόπους για την ομορφιά, ή τις διατροφικές μας συνήθειες.
Μάλλον καλύτερα ταιριάζει διαστροφικές συνήθειες.
Ακόμη κι' έναν αιώνα πριν, οι άνθρωποι δεν γνώριζαν και πολλά για το ζωϊκό βασίλειο και την οντότητα των ζώων. Τώρα, όμως, είναι ανεπίτρεπτη μια αδιάφορη στάση ζωής.

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Fallen Art - ο σαδισμός της εξουσίας


Fallen Art from Ozgur YAMAN on Vimeo.

Και μερικά Video


Partitura - Preview 04 from Quayola on Vimeo.



Partitura - Preview 04 από τον Quayola & Live Excerpt, Ether Festival, London
Sound by Max de Wardener and pianist Will Dutta
Αλλιευμένο από το Vimeo

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Οι δημοκρατικοί θεσμοί - Το ξεπούλημα μιας χώρας

"Σωκ. Ξυνίδης: Η βόμβα είχε στόχο το δημοκρατικό πολίτευμα", απ' την Ελευθεροτυπία η αντιγραφή της δήλωσης.
Αλλά, πάνω - κάτω, τις ίδιες δηλώσεις κάνουν όλοι οι πολιτικοί, όταν πρόκειται για τέτοια περιστατικά.
Αυτό είναι κάτι που εύλογα, αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε. Είναι μια επικίνδυνη εκδήλωση αντίδρασης αυτή.
Εκείνο που δεν καταλαβαίνω, είναι η μη σύνδεση των δημοκρατικών θεσμών με την διασπάθηση του δημοσίου χρήματος, την ανεπανόρθωτη ζημιά που προκαλεί αυτό στην χώρα και τέλος την έκθεσή της στις ορέξεις κάθε είδους τοκογλύφου.
Τότε, δηλαδή, δεν πλήττονται οι "δημοκρατικοί θεσμοί - πολίτευμα";

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Θαλασσινού Tαξιδιού Εικόνες (Επιβάτες)

Αρχαίο υπέροχο ψηφιδωτό, κατακερματισμένο, είν’ η Ελλάδα.





Ένα μεγάλο κίτρινο και τετράγωνο και πλαστικό
ρολόϊ φορούσε στο ηλιοκαμμένο χέρι
Καστανά, πυκνά μαλλιά έρρεαν στους ώμους
ενώ ένα πλούσιο μπούστο αναφωνεί την θηλυκότητά της.
Η τελειότητα του ρολογιού την καθιστά ανύπαρκτη.





Τα μάτια του άντρα διαγράφουν τεθλασμένη πορεία
ανάλογη μ’ εκείνη που ακολουθούν οι γοφοί σας.





Πόσο περίεργα τ’ απολίθωμά της φαίνεται, μέσα στ’ αμάξι
Μιά μικρή σαύρα που δεν κατόρθωσα ν’ απομακρύνω.




Τόσες ημέρες σε ψάχνω!
Μοιάζει να μην υπήρξες ποτέ πέραν των χρόνων που ζήσαμε μαζί.
Στρείδι, με το νησί της Αφροδίτης στ’ όνομά σου




Τελικά,
αυτό το κίτρινο ρολόϊ
ποιό δυνατό κι’ απ’ τα γαλαζοπράσινα μάτια




Γαλάζια η θάλασσα καθρέφτης το ταβάνι
Πόσο μάταιη η ενδιάμεση παρουσία




Επιτέλους!
ένα μπουκάλι παγωμένο νερό
ανταγωνίζεται, επαξίως
την στερεότητα του κίτρινου και πλαστικού ρολογιού




Ανικανοποίητο βλέμμα
με σάντουϊτς και coca cola στο χέρι
Η παχύσαρκη σκέψις δεν κορένυται ποτέ




Μια γυναίκα κοκκινομάλα κοντοκουρεμένη
επίσκοπος σε προαναγεννησιακό πίνακα




Η τηλεόραση παίζει
οι επιβάτες κοιμούνται
μια σχέση ανάγκης
Μια αδιάλειπτη κίνησις ηλεκτρονίων
Άλλωστε γι’ αυτό πληρώνονται
για να κινούνται




Μετά από έναν αγώνα ποδοσφαίρου,
μετά από διαφημίσεις,
τηλεπαιχνίδια,
τηλεμαραθώνιους,
τηλεταινίες
μετά από δισσεκατομύρια ταλαντώσεων
Μετά... και μόνον τότε
μπορεί κάποιος να εκτιμήσει
την αξία της σιωπής,
τις «στατικότητες» των ταινιών του Αγγελόπουλου.





Ένα άσπρο καπέλλο
κι’ ο άνθρωπος χαραμάδα
Το καπέλο είναι δικό μου
αυτός φοράει μαύρα πυκνά μαλλιά




Κάποιος με μάρσιππο
ένας άλλος με μπουφάν
πόσο μεταβατικό, λοιπόν, είναι ετούτο το καλοκαίρι;




Τα πυκνογραμμένα συμβόλαια
κι’ ο κλειδοκράτορας
Αυτός αναγιγνώσκει.
Οι προηγούμενοι είναι νεκροί.
Έχει μια σχετικότητα ο Κρόνος.




Η γυναίκα επίσκοπος, βλέμμα τρομαγμένο,
ο άνθρωπος χαραμάδα ταιριάζει κατά περίεργο τρόπο
με το κίτρινο ρολόϊ
Θαρρώ πως μια δύναμη, συγκέντρωσε όλους εδώ,
να υποτάξει κοινά τη μοίρα μας.




Είναι φτωχότερα τα μέσα,
πλουσιότερος ο οραματισμός,
Πυθίες οι καλλιτέχνες,
μεταξύ βούλησης των θεών
και δίψας των θνητών.




Μιά χάντρα θαλασσινή κρύβει τα στήθη σου
Μεγάλοι οι ωκεανοί
Λίγα τα χέρια,
περασμένη η ηλικία.
Δε προφταίνεις κι’ αποκάμεις
Τούτα τα νερά δε θα γνωρίσουμε ποτέ
Είναι πολύ βαθιά ή πολύ ρηχά
με την απολυτότητα να τα χρωματίζει




Και τα καστανόξανθα μαλλιά
κυλούν στης πολυθρόνας την πλάτη
Χοντρή ομορφιά που όλο κοιμάσαι




Α! πολύ κενό το βλέμμα.
Το ποδόσφαιρο, προ πολλού,
σταμάτησε να μεταδίδεται,
η θάλασσα τόσο στατική,
μπορεί να φταίει το χρώμα.
Τούτο πάντοτε επηρρεάζει




Μη με κοιτάς αγρίως αξύριστε βλάκα δε με φοβίζεις.
Αντίθετα η μικρή τυρκουάζ σε κρυφοβλέπει με αγωνία




Το πόδι γαμψό
οι πατερίτσες στραβές
Θα μπορούσε να είναι ράμφος
θα μπορούσαν να είναι κίτρινες




Ώρες ώρες απορώ
πως ανοίγουν τα πόδια
σε τόσο ανύπαρκτους άντρες




Το κοριτσάκι
μελλοντική απόγονος ελλάσωνος χορεύτριας
Διεξήγαγε ασκήσεις
με τη δεξιοτεχνία
του αμαθούς.

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Το κίνημα του «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» Από την Ελευθεροτυπία

Αναρτώ το Link, ευχόμενος να γίνει συνείδηση σε όλους μας και δυναμική προσπάθεια για μιά καλύτερη ζωή και λιγότερη εκμετάλλευση απ' τους επιτήδειους.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Στου Κουφού Την Πόρτα...

Αντιγραφή από την σημερινή Ελευθεροτυπία link Το μνημόνιο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
Σοβαρό νομικό πλήγμα στα σκληρά αντιασφαλιστικά και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο επιφέρει η απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΕΔΑ).


Η επιτροπή, που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης, δείχνει να διαφωνεί με τη ρύθμιση τόσο σοβαρών ζητημάτων μέσω προεδρικών διαταγμάτων, ενώ τονίζει ότι οι διεθνείς συνθήκες που κυρώθηκαν με νόμο υπερισχύουν κάθε άλλου αντίθετου νόμου και επιβάλλουν πλήρη προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Είναι η πρώτη φορά που η Επιτροπή ασχολείται ειδικά με τα μέτρα που υιοθετήσαμε στο μνημόνιο, ανοίγοντας με την ιστορική αυτή γνωμοδότησή της τον δρόμο για δικαστική προσφυγή και ανατροπή των απαράδεκτων ρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό και τα εργασιακά δικαιώματα.
Επικαλούμενη πληθώρα συνταγματικών διατάξεων, αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και διεθνείς συμβάσεις (ευρωπαϊκές και του ΟΗΕ), η ΕΕΔΑ:
* Επικρίνει εμμέσως την κυβέρνηση για την ευρεία εξουσιοδότηση που παρέχει ο νόμος 3845/2010, ο οποίος επικυρώνει το γνωστό μνημόνιο για τη ρύθμιση μέσω προεδρικών διαταγμάτων σημαντικών ζητημάτων που άπτονται θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
* Διατυπώνει τη θέση ότι η προστασία των δικαιωμάτων αυτών δεν πρέπει να έχει περιθωριακή ή ανύπαρκτη σημασία στη στρατηγική εξόδου από την κρίση δανεισμού. Αντίθετα, σημειώνει πως οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας στην προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ειδικά στη σημερινή δύσκολη οικονομική και κοινωνική συγκυρία, πρέπει να τηρούνται στο ακέραιο, σύμφωνα με την επιταγή του Συντάγματος και των σχετικών διεθνών συνθηκών που υπερέχουν νομοθετικά έναντι κάθε αντιθέτου προς αυτές εθνικού νόμου (άρθρο 28, παρ. 1 του Συντάγματος).
* Κάνει αναφορά σε έκθεση του ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για τις επιπτώσεις του εξωτερικού χρέους και των διεθνών οικονομικών υποχρεώσεων των κρατών στα δικαιώματα του ανθρώπου, σύμφωνα με την οποία η τήρηση των υποχρεώσεων αυτών από την πολιτεία επιβάλλεται και για λόγους συμμετρίας προς τις υποχρεώσεις των διεθνών οικονομικών οργανισμών να σέβονται και αυτοί τα διεθνώς κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.
* Επισημαίνει ότι το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και της κρίσης δανεισμού αποτελεί κρίκο μιας αλυσίδας κλονισμού όλων πλέον των εθνικών οικονομιών με σοβαρές πολιτικές, νομικές, κοινωνικές και ηθικές διαστάσεις.
* Διαπιστώνει ότι η τρέχουσα κρίση θα συνεχίσει να έχει σοβαρές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό, οδηγώντας σε επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου και απειλώντας ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού με πλήρη κοινωνικό αποκλεισμό.

Ποιες αρχές παραβιάζουν τα μέτρα και επικαλείται η επιτροπή

1 Τον απαρέγκλιτο σεβασμό στην αρχή της αναλογικότητας στη λήψη έκτακτων μέτρων εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος.
Τα μέτρα δεν πρέπει να είναι μονομερή, άνισα και δυσανάλογα επαχθή, ιδίως σε βάρος των πιο ευάλωτων ομάδων, με σοβαρό και μόνιμο αντίκτυπο στα δικαιώματά τους (άρθρο 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος).
2 Την αρχή της αναγκαιότητας και της προσφορότητας του μέτρου σε μια δημοκρατική κοινωνία που σέβεται και θωρακίζει την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια και δεν παρεκκλίνει από την αρχή της ισότητας. Το ίδιο ισχύει και για την αρχή της συμβολής κάθε πολίτη στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του (άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 5 του Συντάγματος).
3 Την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, με όρους διαφάνειας και έγκαιρη παρέμβαση της πολιτείας για τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής (άρθρο 25 παράγραφος 5 του Συντάγματος).
4 Την αρχή της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δημόσια Διοίκηση, που αποτελεί συνισταμένη των αρχών του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρα 1 και 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος).
5 Τις θέσεις της για ισότιμη απόλαυση των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που προκύπτουν από τις διατάξεις για προστασία της ανθρώπινης αξίας (άρθρο 2 του Συντάγματος), ισότιμη πρόσβαση στην Υγεία (21 παρ. 3 Συντάγματος) και την Παιδεία (16 παρ. 2 Συντάγματος), το δικαίωμα πλήρους και σταθερής εργασίας με κοινωνική ασφάλιση διανεμητικού χαρακτήρα (22 του Συντάγματος), της συνδικαλιστικής ελευθερίας (23 του Συντάγματος).
6 Την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει προοδευτικά με όλα τα διαθέσιμα μέτρα την πλήρη άσκηση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων (άρθρο 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα-Ν. 1532/1985).
7 Τις συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας αρ. 87 (Ν. 4204/1961) και αρ. 98 (Ν.4205/1961), καθώς και τη νομολογία της Επιτροπής Συνδικαλιστικής Ελευθερίας. Σύμφωνα με αυτές, όταν μια κυβέρνηση θεωρεί στο πλαίσιο εφαρμογής πολιτικής οικονομικής σταθεροποίησης, ότι οι μισθοί δεν μπορούν να καθορίζονται ελεύθερα μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων, ο περιορισμός αυτός θα πρέπει να αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, στο βαθμό του απολύτως αναγκαίου και για εύλογο διάστημα.
8 Την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ν.Δ. 53/1974) και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τις οποίες προκύπτει ότι μια δραστική μείωση κοινωνικής παροχής ενδέχεται να στοιχειοθετεί παράβαση των διατάξεων της σύμβασης.
9 Τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του 1961 (Ν. 1426/ 1984) και τη νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Σύμφωνα μ' αυτές, όταν ένα κράτος οφείλει να σταθμίσει αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα για να διαθέσει δημόσιους πόρους, τα μέτρα πρέπει απαραιτήτως να ισχύουν για εύλογο διάστημα και να συμβάλλουν με μετρήσιμο τρόπο στην πρόοδο.





Περί ποδοσφαίρου

Περί ποδοσφαίρου, λοιπόν, με μιά μικρή αναφορά, αφού ο γράφων, δεν ασχολείται με αυτό.
Έγινε γνωστή - πασίγνωστη - η ήττα της Εθνικής Ελλάδος, στην πρώτη της εμφάνιση, ενώ με μεγάλη χαρά αντιμετωπίστηκε το γεγονός ενός κερδοφόρου παιχνιδιού πρόσφατα.
Κι΄αναρωτιέται κανείς, κυρίως ο φρεσκοαπολυμένος μάλλον, πόσο κοστίζει στο κράτος η ομάδα αυτή και πόσο η αποστολή της εκεί πέρα; Ποιά είναι η δικαιολογία για ένα τόσο κακό παιχνίδι - όπως χαρακτηρίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης; Μπορούν, άραγε οι παίκτες, να δεχτούν έτσι απλά μιά τέτοια εμφάνιση, όταν η χώρα τους ήδη έχει διασυρθεί εντελώς για την, ουσιαστικά, χρεοκοπία της και διεφθαρμένη πολιτική της (παλαιώθεν).
Να θυμίσουμε πως στην αρχαία Ελλάδα οι αγωνιζόμενοι, εκπροσωπώντας την Πόλη κράτος της οποίας ήταν πολίτες, δεν νοούσαν κακές επιδόσεις μιάς και ήταν τόσο σημαντική αυτή η αποστολή που τους είχαν αναθέσει οι συμπολίτες τους.
Το κλέος της πατρίδας, κρεμόταν απ' την καλή εμφάνιση και τις επιδόσεις τους.
Άρα μήπως είναι περιττός ο πανηγυρισμός της νίκης με την αντιμετώπηση του ηττοπαθούς (τι ευχάριστη έκπληξη!), ενώ πρέπει να συμβαίνει στα όρια του φυσικού, με κάποια χροιά απαίτησης για το αποτέλεσμα; Αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου, ο οποίος ουδεμία θέλει να έχει σχέση με τον επαγγελματικό "αθλητισμό".

Ας ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα μ' ένα κουΐζ.

«Η μόνη επαφή που έχω με την άσκηση, είναι να πηγαίνω πεζή στις κηδείες φίλων που είχαν πολύ καλύτερη σχέση από μένα»....Ποιός;

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Μας ήρθαν πιο νωρίς!


Μπορείτε να μπείτε σ' ετούτην τη διεύθυνση  «Υπερόπλο» φακελώματος και να διαβάσετε απο την Ελευθεροτυπία το άρθρο 
Εφθάσαν τα μαντάτα.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Η Ταξική Πάλη

Εφάγαμε, εφάγατε έφαγαν.
Και τώρα πληρώσετε το τίμημα.
Φυσικά και ΔΕΝ μιλάω για την Ελλάδα. Και οπωσδήποτε αυτή η πλαστή ευμάρεια και ο καταναλωτισμός, είναι ό,τι απεχθάνεται ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.
Αλλά αυτό που συμβαίνει και θα ολοκληρωθεί στο προσεχές διάστημα δείχνει κάτι διαφορετικό σε δεύτερη ανάγνωση.
Το θέμα ξεκινά από την Ελλάδα (αυτήν τη στιγμή, έφορο έδαφος για πειραματισμούς) και επεκτείνεται στην Ευρώπη, έχοντας αντίκτυπο στη ζωή κάθε πολίτη της, ακόμη και άλλων κρατών εκτός Ε.Ε.
Μετά τα πρώτα ακούσματα για τα οικονομικά χάλια της Ελλάδος, ξεκίνησαν δειλά, δειλά, να εμφανίζονται συμπτώματα και σε άλλες χώρες - αδύναμες κι' αυτές, στην αρχή - της Ευρωζώνης.
Τα άσχημα νέα, όσο προχωρούν οι μήνες, αναφέρουν και δυνατότερες οικονομικά χώρες, με βαριά βιομηχανία και ανέκαθες ισχυρές. Ενώ φτάνουμε στον μήνα Μάϊο, ανακοινώνει η Καγκελάριος της Γερμανίας στους πολίτες της χώρας της, πως καταναλώσαμε περισσότερο από τις δυνατότητές μας.
Τα μέτρα, εξοντωτικά και αφορούν την αστική τάξη και κάθε εργαζόμενο και μάλιστα με πρόσχημα το συμφέρον του όλου.
Τα κράτη πρόνοιας, οπού είχαν στηθεί με αγώνα και θυσίες από τους λαούς, χάνουν κάθε ανθρώπινο πρόσωπο και κατρακυλούν την ανθρωπότητα στο μεσαίωνα.
Περίπου τρία χρόνια μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση, έρχονται οι Ευρωπαίοι ηγέτες, απεσταλμένοι των μεγάλων οικονομικών τραστ, να ζητήσουν πίσω τα «σπασμένα».
«Καταναλώνουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε». Μα πόσα να καταναλώσει ο μέσος πολίτης, πόσα περισσότερα από μία τάξη ανθρώπων, ηθοποιών, ποδοσφαιριστών, πολιτικών, επιχειριματιών, που ξοδεύουν τεράστια χρηματικά ποσά για να ικανοποιήσουν τις ματαιοδοξίες τους.
Τι ποσά κινούνται γύρω από τις ποδοσφαιρικές ομάδες, τις μεταγραφές - αγοραπωλησίες ποδοσφαιριστών και παραγόντων.
Πόσες φορές, όλοι εμείς οι «κοινοί θνητοί», μετακινούμεθα με jet, για τις ανάγκες - υποτίθεται - της δουλειάς μας, όπως συνηθίζουν οι πολιτικοί.
Πόσα περισσότερα μπορεί ο μέσος άνθρωπος να καταναλώσει από τις τεράστιες δαπάνες για την κατασκευή και αγορά πολεμικών «αγαθών», με πρόσχημα ανύπαρκτους εχθρούς, τρομοκρατία, Τούρκοι, Ιράν, Βόρεια Κορέα, Πακιστάν και ότι άλλο φαντάζεται ο κάθε λακές των εργοστασιαρχών.
Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα, σπατάλης και κακοδιαχείρησης, γιατί αυτοί που διαχειρίζονται είναι υπεύθυνοι όχι οι εντολοδόχοι.
Τούτη την εποχή, βρισκόμαστε στο μεταίχμιο, ενός εργασιακού μεσαίωνα, που θα προκύψει από την αδράνεια όλων μας, ή, μιας αλλαγής των πολιτικών συστημάτων κι' αξιών.
Στην πραγματικότητα, είμαστε στην πρώτη φάση της εξέλιξης μίας ταξικής πάλης.
Η αντίδραση των λαών, πρέπει να είναι ομογενής, παγκόσμια και ταυτόχρονη. Χωρίς το δεκανίκι ενός σοσιαλιστικού μοντέλου, με μόνη την επαναξιολόγηση των αξιών μας και των πραγματικών αναγκών της ανθρωπότητας και του πλανήτη.
Αν αναλογιστούμε πόσα χρόνια όμορφης και ποιοτικής ζωής έχουμε στη διάθεσή μας, είναι εξαιρετικά παρανοϊκή αυτή η στάση αποδοχής των πραγμάτων που μας αφορούν από κάποιους που ψηφίσαμε για να προασπίζουν τα συμφέροντά μας.

Χαμένοι από χέρι

Σήμερα, ή μάλλον εχθές, άκουσα από το ραδιόφωνο, πως τα πολεμικά πλοία, μπαίνοντας στο λιμάνι του Πειραιά, χαιρετίζουν το θωρηκτό Αβέρωφ για την συνεισφορά του στους δύο πολέμους.
Μάλιστα, ανέφεραν, τα πληρώματα των πλοίων, είναι σε στάση προσοχής, κατά το ιδιότυπο αυτό τυπικό.
Σκέφτηκα πόσο παράλογο είναι να χαιρετάς ένα πλοίο, αλλά το ξεπέρασα γρήγορα χάριν ψυχικής υγείας.
Μερικές ώρες αργότερα, διάβασα στις εφημερίδες για ένα πάρτι που έλαβε χώρα στο θωρηκτό για το γάμο κάποιας άγνωστης σ' εμέ, τηλεπερσόνας. Εκεί δεν πρόλαβα ούτε να σκεφτώ, χαμογέλασα αυτόματα με γελοιότητα του θέματος.
Ξημέρωμα Τρίτης διάβασα, πάλι, για την απόλυση του διευθυντού του πλωτού ναυτικού Μουσείου « Γ. Αβέρωφ» και στο μυαλό μου ήρθε το τραγουδάκι του Νίκου Ξυλούρη «Ράβε ξήλωνε».
Να σημειώσω πως μερικά χρόνια πρίν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο στο ίδιο καράβι και πάλι υπήρξαν κυρώσεις για τους υπεύθυνους.
Μέση λύση, μάλλον, δεν έχουμε για τα πράγματα και τις καταστάσεις.
Είναι φυσιολογικό να υποχρεούνται σε στάση προσοχής οι ναύτες των πολεμικών, όταν δεν φροντίζεις να διδάσκεις ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ την ιστορία της χώρας στους πολίτες;
Είναι, επίσης, φυσιολογικό να γίνεται γάμος και γιορτή επάνω σε ένα μνημείο - μουσείο.
Και καλά οι αιτούντες, ζήτησαν το πλοίο - ο κάθε ένας στα πλαίσια του κιτς που αναγνωρίζει, μπορεί να αιτήται ό,τι νομίζει - οι υπεύθυνοι με ποιά λογική το παρέδωσαν στους βαρβάρους;
Με τέτοιες νοοτροπίες, βέβαια, άντε να στήσεις κράτος.

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Πάντοτε καλός

Ο καιρός της Ελευθεροτυπίας. Αντιγράφω τη διεύθυνση να το διαβάσετε απ' ευθείας.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=172395

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Πετρελαιοκηλίδα; Ποιά πετρελαιοκηλίδα;

Γαργάρα η καταστροφή.
Πολύ οργισμένος με την BP, ο πρόεδρος της Αμερικής, αλλά όσο πάει, το γεγονός αποσιωπάται.
Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα στο ίδιο θέμα, αλλά παρατηρώ πως η εταιρεία σφυρίζει αδιάφορα, ενώ σε σχολιασμό, εχθες σε πρωϊνή εκπομπή στην ΝΕΤ, προαναγγέλθηκε, κατά κάποιον τρόπο, ο ερχομός της κατά την Ευρώπη.
Μάλλον αυτονόητο είναι, με τόσους τόνους να εκκρέουν καθημερινά.
Άραγε πόσο μεγάλη θα είναι αυτή η καταστροφή;

Στο τέλος της σελίδας παρακολουθείστε το σχετικό video.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Ο Αυριανός Κόσμος

Το σημερινό άρθρο, δεν είναι τυχαία τοποθετημένο στις χρονικές συγκυρίες.

Το επιβάλλει, ή, κατά τη γνώμη μου, άνοδος ενός νέου φασισμού άλλου τύπου, με επίφαση της ελευθερίας, που προσπαθεί να υποδείξει στους πολίτες των χωρών πόσο αδύναμοι είναι μπροστά στην κιμαδομηχανή του.. «συστήματος». Ξεκινά με πολλαπλές εστίες ανά τον κόσμο και πρωταγωνιστές χώρες οικονομικά, στρατιωτικά ισχυρές, εταιρείες, οικονομικά τραστ μεγάλων συμφερόντων, ενός φασισμού που εκδηλώνεται, πότε με επιχειρήσεις σαν κι' αυτή την πρόσφατη του Ισραήλ, (αλλά και τις γεννοκτονίες που επιχειρεί όσον αφορά τους Παλαιστίνιους), και τη χλιαρότατη αντίδραση -πάντοτε χωρίς κυρώσεις- των υπολοίπων κρατών, πότε με οικονομικές ρυθμίσεις που μπορούν να αποκλείουν λαούς από το δικαίωμα να ζουν με ανθρωπινές συνθήκες, όπως το πρόσφατο παράδειγμα της Ε.Ε. -και δεν εννοώ την Ελλάδα μόνον-, με προσπάθειες να εφαρμοσθούν κυρώσεις οικονομικές, έξοδο απ' το Ευρώ, στέρηση του δικαιώματος ψήφου στην Ευρώπη, των κρατών που δεν μπορούν να είναι οικονομικά ισχυρές, πότε με ωμές στρατιωτικές επιχειρήσεις -πάντοτε με πρόσχημα την "τρομοκρατία"- σε χώρες κυρίως, ισλαμικές.

Και ας προσέξουμε κάτι, η Αμερική αυτή η "υπερδύναμη", που δεν δίστασε να επιτεθεί στα σύνορα της Ευρώπης, που ρήμαξε το Ιράκ, στην τραγική ετούτη οικολογική καταστροφή, της διαρροής πετρελαίου, που προκάλεσε η B.P. είναι απλά πολύ οργισμένη. Αυτό, τουλάχιστον μας εδήλωσε ο "πιο ισχυρός άντρας του πλανήτη". Είναι πολύ οργισμένος με τη εταιρεία αλλά οι κυρώσεις σε αυτήν πόσο βαθιές μπορούν να είναι;

Ετούτη η εισαγωγή, λοιπόν, αφιερώνεται σε έναν άνθρωπο, που ονειρεύτηκε μία διαφορετική μοίρα για τους πολίτες της γης και αποτυπώνει τη σκέψη του, αυτή στο βιβλίο «Ο Αυριανός Κόσμος».

Στέφαν Τσβάϊχ, ή, αν προτιμάτε, Stefan Zweig.

Συγγραφέας, στοχαστής, ειρηνιστής, επίκαιρος.

Γεννήθηκε στη Βιέννη το 1881 και αυτοκτόνησε με την σύντροφό του στη Βραζιλία το 1942.

Πριν προχωρήσουμε πάραπέρα, παραθέτω το σημείωμα που άφησε, εξηγώντας τα αίτια της αυτοκτονίας του

«Αφού είδα την πτώση της χώρας, της ίδιας μου της γλώσσας και αφού είδα την πνευματική μου πατρίδα, την Ευρώπη, να καταστρέφεται, και, αφού είμαι εξήντα χρόνων, θα χρειαζόμουν τεράστια δύναμη για να ξαναχτίσω τη ζωή μου και η ενέργεια μου εξαντλήθηκε όλα αυτά τα χρόνια περιπλανήσεων σαν άπατρίς. Έτσι, νομίζω πως ήρθε η ώρα να τερματίσω μια ζωή αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην πνευματική εργασία, πιστεύοντας ότι η ανθρώπινη ελευθερία και η προσωπική μου είναι ο μεγαλύτερος πλούτος στον κόσμο. Φεύγω, αποχαιρετώ γλυκά όλους τους φίλους μου».


Γεννήθηκε το 1881 στη Βιένη, στους κόλπους μιας εύπορης εβραϊκής οικογένειας. Σπούδασε στην Αυστρία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, περισσότερο δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του στη συγγραφή παρά παρακολουθώντας τις πανεπιστημιακές παραδόσεις.

Ταξίδεψε πολύ κυρίως σε όλη την Ευρώπη, την οποία θεωρούσε σαν ένα δεύτερο σπίτι. Έχοντας αντίληψη του Πολίτη του κόσμου και όντας ειρηνιστής,θεωρούσε σαν αδιανόητο γεγονός τον πόλεμο, Πρώτο και Δεύτερο, τότε. Έγραψε πολύ (ποίηση, θέατρο, βιογραφίες, δοκίμια, νουβέλες, μεταφράσεις), γοητεύτηκε από τη διδασκαλία του Φρόιντ, συνδέθηκε στενά με πολλές προσωπικότητες της εποχής του. Οι πολλές βιογραφίες πάνω στις οποίες δούλεψε παθιασμένα (Νίτσε, Μπαλζάκ, Ντοστογιέφσκι, Μαρία Αντουανέτα, Μαρία Στιούαρτ, Τολστόι, Μαγγελάνος, Ερασμος, Κλάιστ, κ.ά.) αντανακλούσαν το ενδιαφέρον του «για την ψυχολογική απεικόνιση των χαρακτήρων».

Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο « Ο Αυριανός Κόσμος», αποτυπώνει την προσωπική του αγωνία για την κατάσταση του κόσμου με την άνοδο του φασισμού και του πολέμου, κάνοντας μια αναδρομή στα χρόνια πρίν τους δύο παγκόσμιους πολέμους και την διαδρομή του στα επόμενα χρόνια.

Αυτοκτόνησε στη Βραζιλία, απελπισμένος για την συνάχιση του χιτλερικού καθεστώτος και την έλλειψη ελευθερίας.

Το βιβλίο που κατέχω, δυστυχώς είναι πολύ παλαιά έκδοση και δεν γνωρίζω άν υπάρχει στα βιβλιοπωλεία. μια ματιά, όμως, στο διαδίκτυο ίσως να αποφέρει καρπούς στο ενδιαφερόμενο.