Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Και μερικά Video
Partitura - Preview 04 from Quayola on Vimeo.
Partitura - Preview 04 από τον Quayola & Live Excerpt, Ether Festival, London
Sound by Max de Wardener and pianist Will Dutta
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
Οι δημοκρατικοί θεσμοί - Το ξεπούλημα μιας χώρας
Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
Θαλασσινού Tαξιδιού Εικόνες (Επιβάτες)
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Το κίνημα του «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» Από την Ελευθεροτυπία
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Στου Κουφού Την Πόρτα...
Περί ποδοσφαίρου
Έγινε γνωστή - πασίγνωστη - η ήττα της Εθνικής Ελλάδος, στην πρώτη της εμφάνιση, ενώ με μεγάλη χαρά αντιμετωπίστηκε το γεγονός ενός κερδοφόρου παιχνιδιού πρόσφατα.
Κι΄αναρωτιέται κανείς, κυρίως ο φρεσκοαπολυμένος μάλλον, πόσο κοστίζει στο κράτος η ομάδα αυτή και πόσο η αποστολή της εκεί πέρα; Ποιά είναι η δικαιολογία για ένα τόσο κακό παιχνίδι - όπως χαρακτηρίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης; Μπορούν, άραγε οι παίκτες, να δεχτούν έτσι απλά μιά τέτοια εμφάνιση, όταν η χώρα τους ήδη έχει διασυρθεί εντελώς για την, ουσιαστικά, χρεοκοπία της και διεφθαρμένη πολιτική της (παλαιώθεν).
Να θυμίσουμε πως στην αρχαία Ελλάδα οι αγωνιζόμενοι, εκπροσωπώντας την Πόλη κράτος της οποίας ήταν πολίτες, δεν νοούσαν κακές επιδόσεις μιάς και ήταν τόσο σημαντική αυτή η αποστολή που τους είχαν αναθέσει οι συμπολίτες τους.
Το κλέος της πατρίδας, κρεμόταν απ' την καλή εμφάνιση και τις επιδόσεις τους.
Άρα μήπως είναι περιττός ο πανηγυρισμός της νίκης με την αντιμετώπηση του ηττοπαθούς (τι ευχάριστη έκπληξη!), ενώ πρέπει να συμβαίνει στα όρια του φυσικού, με κάποια χροιά απαίτησης για το αποτέλεσμα; Αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου, ο οποίος ουδεμία θέλει να έχει σχέση με τον επαγγελματικό "αθλητισμό".
Ας ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα μ' ένα κουΐζ.
Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010
Μας ήρθαν πιο νωρίς!
Τρίτη 15 Ιουνίου 2010
Η Ταξική Πάλη
Χαμένοι από χέρι
Μάλιστα, ανέφεραν, τα πληρώματα των πλοίων, είναι σε στάση προσοχής, κατά το ιδιότυπο αυτό τυπικό.
Σκέφτηκα πόσο παράλογο είναι να χαιρετάς ένα πλοίο, αλλά το ξεπέρασα γρήγορα χάριν ψυχικής υγείας.
Μερικές ώρες αργότερα, διάβασα στις εφημερίδες για ένα πάρτι που έλαβε χώρα στο θωρηκτό για το γάμο κάποιας άγνωστης σ' εμέ, τηλεπερσόνας. Εκεί δεν πρόλαβα ούτε να σκεφτώ, χαμογέλασα αυτόματα με γελοιότητα του θέματος.
Ξημέρωμα Τρίτης διάβασα, πάλι, για την απόλυση του διευθυντού του πλωτού ναυτικού Μουσείου « Γ. Αβέρωφ» και στο μυαλό μου ήρθε το τραγουδάκι του Νίκου Ξυλούρη «Ράβε ξήλωνε».
Κυριακή 13 Ιουνίου 2010
Πάντοτε καλός
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=172395
Σάββατο 12 Ιουνίου 2010
Πετρελαιοκηλίδα; Ποιά πετρελαιοκηλίδα;
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Ο Αυριανός Κόσμος
Το σημερινό άρθρο, δεν είναι τυχαία τοποθετημένο στις χρονικές συγκυρίες.
Το επιβάλλει, ή, κατά τη γνώμη μου, άνοδος ενός νέου φασισμού άλλου τύπου, με επίφαση της ελευθερίας, που προσπαθεί να υποδείξει στους πολίτες των χωρών πόσο αδύναμοι είναι μπροστά στην κιμαδομηχανή του.. «συστήματος». Ξεκινά με πολλαπλές εστίες ανά τον κόσμο και πρωταγωνιστές χώρες οικονομικά, στρατιωτικά ισχυρές, εταιρείες, οικονομικά τραστ μεγάλων συμφερόντων, ενός φασισμού που εκδηλώνεται, πότε με επιχειρήσεις σαν κι' αυτή την πρόσφατη του Ισραήλ, (αλλά και τις γεννοκτονίες που επιχειρεί όσον αφορά τους Παλαιστίνιους), και τη χλιαρότατη αντίδραση -πάντοτε χωρίς κυρώσεις- των υπολοίπων κρατών, πότε με οικονομικές ρυθμίσεις που μπορούν να αποκλείουν λαούς από το δικαίωμα να ζουν με ανθρωπινές συνθήκες, όπως το πρόσφατο παράδειγμα της Ε.Ε. -και δεν εννοώ την Ελλάδα μόνον-, με προσπάθειες να εφαρμοσθούν κυρώσεις οικονομικές, έξοδο απ' το Ευρώ, στέρηση του δικαιώματος ψήφου στην Ευρώπη, των κρατών που δεν μπορούν να είναι οικονομικά ισχυρές, πότε με ωμές στρατιωτικές επιχειρήσεις -πάντοτε με πρόσχημα την "τρομοκρατία"- σε χώρες κυρίως, ισλαμικές.
Και ας προσέξουμε κάτι, η Αμερική αυτή η "υπερδύναμη", που δεν δίστασε να επιτεθεί στα σύνορα της Ευρώπης, που ρήμαξε το Ιράκ, στην τραγική ετούτη οικολογική καταστροφή, της διαρροής πετρελαίου, που προκάλεσε η B.P. είναι απλά πολύ οργισμένη. Αυτό, τουλάχιστον μας εδήλωσε ο "πιο ισχυρός άντρας του πλανήτη". Είναι πολύ οργισμένος με τη εταιρεία αλλά οι κυρώσεις σε αυτήν πόσο βαθιές μπορούν να είναι;
Ετούτη η εισαγωγή, λοιπόν, αφιερώνεται σε έναν άνθρωπο, που ονειρεύτηκε μία διαφορετική μοίρα για τους πολίτες της γης και αποτυπώνει τη σκέψη του, αυτή στο βιβλίο «Ο Αυριανός Κόσμος».
Στέφαν Τσβάϊχ, ή, αν προτιμάτε, Stefan Zweig.
Συγγραφέας, στοχαστής, ειρηνιστής, επίκαιρος.
Γεννήθηκε στη Βιέννη το 1881 και αυτοκτόνησε με την σύντροφό του στη Βραζιλία το 1942.
Πριν προχωρήσουμε πάραπέρα, παραθέτω το σημείωμα που άφησε, εξηγώντας τα αίτια της αυτοκτονίας του
«Αφού είδα την πτώση της χώρας, της ίδιας μου της γλώσσας και αφού είδα την πνευματική μου πατρίδα, την Ευρώπη, να καταστρέφεται, και, αφού είμαι εξήντα χρόνων, θα χρειαζόμουν τεράστια δύναμη για να ξαναχτίσω τη ζωή μου και η ενέργεια μου εξαντλήθηκε όλα αυτά τα χρόνια περιπλανήσεων σαν άπατρίς. Έτσι, νομίζω πως ήρθε η ώρα να τερματίσω μια ζωή αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην πνευματική εργασία, πιστεύοντας ότι η ανθρώπινη ελευθερία και η προσωπική μου είναι ο μεγαλύτερος πλούτος στον κόσμο. Φεύγω, αποχαιρετώ γλυκά όλους τους φίλους μου».
Γεννήθηκε το 1881 στη Βιένη, στους κόλπους μιας εύπορης εβραϊκής οικογένειας. Σπούδασε στην Αυστρία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, περισσότερο δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του στη συγγραφή παρά παρακολουθώντας τις πανεπιστημιακές παραδόσεις.
Ταξίδεψε πολύ κυρίως σε όλη την Ευρώπη, την οποία θεωρούσε σαν ένα δεύτερο σπίτι. Έχοντας αντίληψη του Πολίτη του κόσμου και όντας ειρηνιστής,θεωρούσε σαν αδιανόητο γεγονός τον πόλεμο, Πρώτο και Δεύτερο, τότε. Έγραψε πολύ (ποίηση, θέατρο, βιογραφίες, δοκίμια, νουβέλες, μεταφράσεις), γοητεύτηκε από τη διδασκαλία του Φρόιντ, συνδέθηκε στενά με πολλές προσωπικότητες της εποχής του. Οι πολλές βιογραφίες πάνω στις οποίες δούλεψε παθιασμένα (Νίτσε, Μπαλζάκ, Ντοστογιέφσκι, Μαρία Αντουανέτα, Μαρία Στιούαρτ, Τολστόι, Μαγγελάνος, Ερασμος, Κλάιστ, κ.ά.) αντανακλούσαν το ενδιαφέρον του «για την ψυχολογική απεικόνιση των χαρακτήρων».
Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο « Ο Αυριανός Κόσμος», αποτυπώνει την προσωπική του αγωνία για την κατάσταση του κόσμου με την άνοδο του φασισμού και του πολέμου, κάνοντας μια αναδρομή στα χρόνια πρίν τους δύο παγκόσμιους πολέμους και την διαδρομή του στα επόμενα χρόνια.
Αυτοκτόνησε στη Βραζιλία, απελπισμένος για την συνάχιση του χιτλερικού καθεστώτος και την έλλειψη ελευθερίας.
Το βιβλίο που κατέχω, δυστυχώς είναι πολύ παλαιά έκδοση και δεν γνωρίζω άν υπάρχει στα βιβλιοπωλεία. μια ματιά, όμως, στο διαδίκτυο ίσως να αποφέρει καρπούς στο ενδιαφερόμενο.