Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Και να θέλεις ν' αγιάσεις δε σ' αφήνουνε

Αντιγράφω από το "Θέμα", και σχολιάζω.
«Μας κάνει  εντύπωση το γεγονός ότι δεν θέλουν να αφήσουν πίσω τους δείγμα DNA. Αυτό δείχνει ότι στα αρχεία της Αστυνομίας υπάρχει δείγμα του DNA τους και φοβούνται τη σύλληψη», τονίζει αξιωματικός της Αντιτρομοκρατικής και προσθέτει:  «Γι’ αυτό τον λόγο καίνε τα αυτοκίνητα και αποφεύγουν να αφήσουν πίσω τους οποιοδήποτε αντικείμενο».  
Ενώ άμα δεν υπάρχουν αρχεία με το γενετικό σου υλικό, αφήνεις στοιχεία πίσω γιατί δε φοβάσαι τη σύλληψη και πρέπει, τέλος πάντων, να γνωριστείτε με την αντιτρομοκρατική.
Το savoir  vivre του τρομοκράτη.
Αλοίμονο, τι λογική!




Κρυφά χειρόγραφα του Κάφκα, γίνονται γνωστά, αφού ανοίχθηκε η θυρίδα σε τράπεζα, όπου φυλασσόταν.
Και ξεκινά μια δικαστική διαμάχη μεταξύ κληρονόμων και Ισραηλινού κράτους.
Δρυός πεσσούσης πας ανήρ ξυλεύεται.
Αλλά,  το Ισραήλ τι σχέσει έχει με τέτοιους καλλιτέχνες και τα έργα τους;
Αυτοί, ίσα, ίσα, που καυτηριάζουν - σχολιάζουν, καθεστώτα και πολιτικές που ακολουθεί το ίδιο.
Ας αφήσει καλύτερα στους κληρονόμους τα έγγραφα. Μπορεί να έχουν καλύτερη τύχη.




Το άρθρο της κας Βαγιάννη, μάλλον, πολλοί από εμάς το διάβασαν. (Ένας από μας)
Αλλά, είναι κάπως περίεργο να εκφράζεται με τέτοιο τρόπο, η συντάκτης του, στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή.Σε μία εποχή και σε ένα κράτος, που κυριαρχεί η πτώση των αξιών και κάθε στοιχειώδους ηθικής αρχής, το τί ακριβώς συμβαίνει μεταξύ ορισμένων δημοσιογράφων, ευτυχώς - οι αμύητοι - δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Είναι άραγε τόσο άκυρη (όχι η στιγμή);
Δεν τολμούσε, όσο ζούσε ο εκλιπών, να του κάνει απ' ευθείας επίθεση;
Ή τι άλλο;
Το ζήτημα, είναι πως η χρονική ακυρότητα του άρθρου, αναιρεί τις προθέσεις της κας Βαγιάννη.

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Αν οι πολίτες γίνουν τα θύματα της "αντίδρασης", τότε...

Φοβερή αντίσταση στο κατεστημένο, μόλις σκοτώσαμε έναν πολίτη.
Και η αλητεία, η αστοχία, η καπήλευση και προβοκάτσια των ιδανικών, συνεχίζεται.
Όχι, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί, πως τέτοιου τύπου ενέργειες, έχουν σχέση με την αναρχία.
Αυτό είναι ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ, η σκαιά αποσταθεροποίηση των θεσμών της δημοκρατίας, έστω κι' αν οι τελευταίοι υπολειτουργούν.
Ο λαός με την σωστή και μόνον χρήση της ψήφου του μπορεί να βρεί την λύση, έστω - ακόμη - κι αν χρειαστεί να κατέβει στούς δρόμους και να καταλύσει ότι μπορεί να είναι σάπιο. Μόνον ο Δήμος έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό.
Το σώμα του λαού είναι το κράτος και σε καμία περίπτωση, η δύναμη αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μεμονωμένα άτομα.
Εκτός κι' αν ανήκουν σε κάποιους σκοτεινούς και περίεργους κύκλους.
Παλαιότερα λεγόταν ξένος δάκτυλος και σκοπό είχε την χειραγώγηση κρατών με σπουδαία γεωπολιτική θέση.
Μήπως δεν έχει αλλάξει όνομα και τώρα;
Ίσως και να είναι ένα σύμφυρμα με τον φημισμένο Αγγλοσαξωνικό πουριτανισμό, που σημερινή του έκφραση είναι η "τρομοκρατία",και προσπαθεί να διεισδύσει και να διασπείρει τον φόβο και σε πολύ διαφορετικές κοινωνίες;
Δεν είναι, φυσικά, το μεμονωμένο περιστατικό, που μπορεί να ενεργοποιήσει αυτού του τύπου τους μηχανισμούς, αλλά πολλές οι ψηφίδες και οι καιροί περίεργοι.

"Θέλει Αρετήν και Τόλμη η Ελευθερία", έλεγε ο Ρήγας Φεραίος, καλό είναι να το έχουμε στα υπ' όψιν πριν να χρησθούμε εθνοσωτήρες με κάθε τρόπο.

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Η Ελευθερία πέθανε!

Το τσιγάρο πέθανε,
η σαρία πέθανε,
τώρα τελευταία κι' εγώ δε νοιώθω πολύ καλά!

Παράφραση του πολύ γνωστού συνθήματος.

Ενώ ο πραγματικός τίτλος θα έπρεπε να είναι "Οι ατομικές ελευθερίες πέθαναν, ακολουθούν και οι κοινωνικές"

Η ουσία της απαγόρευσης της σαρία είναι ο περιορισμός των μουσουλμάνων, αλλά και ο ρατσισμός των λαών της Ευρώπης, απέναντι σε κάθε σκουρόχρωμο.
Όσο για τις γυναίκες των μουσουλμάνων, καλό θα ήταν να ξυπνήσουν επιτέλους.
Και φυσικά στις πρόβες συμπεριλαμβάνεται και η απαγόρευση του καπνίσματος.
"Για το καλό μας". Οι διοξίνες που πολλάκις ανιχνεύονται σε κρέατα του Βελγίου και άλλων χωρών, οι μεταλλαγμένες πατάτες, που επέτρεψε η Ε.Ε. να χρησιμοποιούνται για ζωωτροφές, η τεράστια μόλυσνη των Ωκεανών και κατά συνέπεια των ψαριών και του πιάτου μας, όχι αυτά δεν μας βλάπτουν.

Πόσα εκατομύρια τόνοι πετρελαίου χάθηκαν, πόση βαζελίνη θα στερηθούμε 10.000.000 λαού.
Πάλι ξεροσφύρι το γαμήσι θα φάμε.

Και μια νέα πονηρούλα έκφραση "Εσείς το... πάτε το κανώ;"
Εννοώντας, φυσικά, "είστε υποψήφιος για πρωθυπουργός";

Αλήθεια, ο πρώην που βρίσκεται;
Εφυγε νύχτα απ' το μέγαρο του Μαξίμου και χάθηκε μέσα στην ομίχλη.
Εδώ δεν είναι "Τοπίο στην ομίχλη" -άλλωστε που να το δείς, στο κρύβει -,  εδώ είναι "Αποτυχημένος Πρωθυπουργός Μόνος Ψάχνει", (άλλη χώρα να ρημάξει).


Αυτό ήταν το "Παραλλήρημα θερινής νυκτός", άλλη μέρα πάλι εδώ.

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Το όνειρο του δικτάτορα

Πόσοι αιώνες στην πλάτη της ανθρωπότητας, πόσες δικτατορίες στις πλάτες των λαών!
Όλοι οι δικτατορες το επιθύμισαν, κανείς τους δεν το τόλμησε, κανένας, ποτέ δεν τα κατάφερε.
Η λαϊκή αποδοχή, ακόμη και στις λίγες περιπτώσεις που πρόσκαιρα υπήρξε, ήταν το όνειρο το απατηλό κάθε ενός απ' αυτούς.
Πολλά τα σχήματα ανά τους αιώνες, με πλέον πρωτότυπο την αρχαία Ελληνική τυραννία.
Θα έλεγε κανείς πως αυτή πλησίαζε λίγο το σημερινό πολιτικό σύστημα - χωρίς τις εκλογές όμως.
Οι τύραννοι στην αρχαία Ελλάδα, κατελάμβαναν βιαίως την εξουσία, όταν υπήρχε διεφθαρμένη ή άδικη διοίκηση. Εν μέρει είχαν τη λαϊκή αποδοχή, αλλά χαλούσε το πράγμα, όταν αποφάσιζαν να κρατήσουν τη διακυβέρνηση πέραν του δέοντος, με αποτέλεσμα να μεταμορφώνονται σε δυνάστες του λαού.

Πάντως, κοινό χαρακτηριστικό, όλων των δικτατόρων, ήταν το πρόσχημα του συμφέροντος της χώρας. Όλοι προφασιζόταν την εξυγείανση του συστήματος.
Κανένας δικτάτορας δεν τόλμησε, ποτέ, να αφήσει ελεύθερες εκλογές. Ακόμη κι' όταν αυτές, υπήρχαν ήταν "στημένες"

Ακόμη χειρότερη χείμερα, ήταν η διακυβέρνηση ΟΛΟΥ του κόσμου.

Οι λαοί έκαναν πολλούς αγώνες και κύλησε άιμα πολύ στους δρόμους για την ελευθερία τους και το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη ζωή.

Στη σημερινή Ευρώπη το μοντέλο της τυραννίας - προνόμιο, κάποτε ενός, προσδοκία, τώρα των αρκετών, οικονομικά ισχυρών - αρχίζει να εμφανίζεται, όχι και τόσο δειλά, στις ημέρες μας.
Σε ποιό εξελιγμένη μορφή, τελειότερη, από τα πρότερα.
Με τεχνικές προπαγάνδας, που θα ζήλευε κι' ο Γκέμπελς, προσπαθούν να μας πείσουν πως ό,τι κάνουν, γίνεται για το καλό μας. Τα στοιχεία που μας παραθέτουν είναι αληθοφανή.
Μεγάλες εταιρίες αναλύσεων, επιστήμονες διεθνώς (;) αναγνωρισμένοι, "ειδικοί" παντός τύπου επιστρατεύονται, προκειμένου να πιέσουν εμμέσως πληθυσμιακά σύνολα και να εκμαιεύσουν τις ψήφους των.
Αυτό το νέο μοντέλο διακυβέρνησης προϋποθέτει εκλογές, άλλωστε αυτές αποτελούν άλλοθι για τους κυβερνώντες, με την διαφορά πως πάντοτε θα υπάρχει ο τρόπος να χειραγωγήται η κοινή γνώμη
Έχουμε εκλογές, έχουμε και ολιγαρχία, τυρρανία, χούντα, δικτατορία, το όνομα δεν αλλάζει τα γεγονότα.
Με το πρόσχημα μιας λαϊκής κυριαρχίας, εφαρμόζονται μέτρα που ευνοούν ακριβώς την ολιγαρχία, εις βάρος του συνόλου.

Μα, τον ίδιο λόγο χρησιμοποίησε ο Χίτλερ, το ίδιο κι' ο κομμουνισμός. Και τα θύματά τους, αμέτρητα.

Τρί θέματα από τις πιό πρόσφατες ειδήσεις.
1) Με 159 "ναι", ψηφίστηκε το ασφαλιστικό. Φυσικά το όνομα χρησιμοποιήται πλέον, κατ' ευφημισμόν.
2) Η Κομισιόν συστήνει στους Ευρωπαίους ηγέτες, να κινηθούν στις ίδιες κατευθύνσεις με την Ελλάδα, σε ότι αφορά το ασφαλιστικό. Ποιά, τέλος πάντων, είναι αυτή η Κομισιόν, που συστήνει στους Ευρωπαίους ηγέτες, αν δεν είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες;
3) Απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς χώρους, από το Σεπτέμβριο. Όσο ελκυστικό κι' αν ακούγεται σε όλους εμάς τους "άκαπνους", δεν παύει να ηχεί περίεργα αυτό το αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Εδικότερα τούτην την ύποπτη εποχή που ζούμε.

Και μία ερώτηση για τον πρωθυπουργό.
Κε Παπανδρέου, αγωνίζεσθε να μας πείσετε για την αναγκαιότητα των μέτρων που επιβάλλετε σε εμάς.
Θυμόσαστε, μήπως, πως υπήρξατε μέλος κυβερνήσεων που συνέβαλλαν ουσιαστικά στην δημιουργία αυτού του προβλήματος;
Θυμόσαστε πως δεν είχατε αντιδράσει, δεν είχατε διαχωρίσει λεκτικά ή και ουσιαστικά την θέση σας ποτέ;

Κι' αλήθεια είναι πως η πορεία προς την εξουσία ενέχει πολλές παγίδες, πολλές συμφωνίες και ακόμη περισσότερες εκπτώσεις.

Δεν πείθετε κύριε πρωθυπουργέ!

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Η Κόντρα

"Θα σε σφάξω, θα σου βγάλω τ' άντερα και θα στα δώσω να τα φάς(!) Αλήτη, μικρέ ρουφιάνε. Θα σου λιανίσω τα παΐδια, βρε, με την κόρη μου, ρε αλήτη; Με την κόρη μου; Θα σε τσακίσω."
Φωνάζει ο Νικήτας, ενώ ο μικρός ο παραγιός του πετάγεται σαν το ποντίκι, έξω απ' την πόρτα του μαραγκούδικου.
Από πίσω ο μάστοράς του, ανεμίζει μια σανίδα που λιανίζει υποθετικά τα πλευρά του βοηθού του στον αέρα.
Μαραγκός στο επάγγελμα, ο Νκήτας με 1,85 ύψος και 90 κιλά, φωνή βροντώδη, θα 'λεγε κανείς πως είναι ένα άγριο θηρίο, όποιος τον πρωτοαντίκρυζε να μιλάει. Ειδικότερα όταν γεμάτος έξαψη διηγιόταν κυνηγετικά κατόρθώματα.
Ο Ζαχαρίας, πάλι, ένας μικρός που περιμάζεψε ο μαραγκός, από τους δρόμους, όταν τη μάνα του - μια γύφτισσα - έχωσε η αστυνομία στη φυλακή για άγνωστη αιτία.
Δέκα χρόνια τον είχε κοντά του και του μάθαινε την τέχνη, έξυπνο παιδί θα γινόταν καλός τεχνίτης αργότερα, μα τώρα η κατάστασή του ήταν σοβαρή.
Ο μικρός, ούτε το ποδήλατο του δεν πρόλαβε να πάρει -  μας είπε αργότερα ο Μήτσος ο μανάβης απ' απέναντι - ο μαραγκός, όμως το είδε, θα τον προλάβω, σκέφθηκε και το καβάλησε.
Στρίβει αριστερά στην κατηφόρα τ' άη 'Λιά, ακολουθώντας τον παραγιό, που είχε βάλει τα ποδια στην πλάτη.
Η απόσταση τους μικραίνει και το δίκυκλο πάει του σκοτωμού. Ο Ζαχαρίας τον ακούει να φτάνει και σε μιάν απεγνωσμένη προσπάθεια χώνεται δεξιά στο στενάκι.
"Τώρα σ' έχω", φωνάζει θριαμβευτικά ο Νικήτας και πατάει γερά τα φρένα για να στρίψει.
Τα φρένα;
ΠΟΙΑ ΦΡΕΝΑ;;;
Κάνα μήνα πριν, το ποδήλατο, σχεδόν παρέδωσε πνεύμα. Κάτι η εικοσαετία, κάτι η θάλασσα, είταν να το κλαίς. Το πήρε ο Ζαχαρίας και το πήγε, με τα χέρια, 12 χιλιόμετρα μακριά, στον ποδηλατά για γενικό συμμάζεμα. Έδωσε γερές οικονομίες και σ' αντάλλαγμα πήρε κάτι σαν καινούργιο. Βαμμένο ξανά, περιποιημένο, γρασομένο και κυρίως με μιά μικρή μαγκιά.
Κατάργησε τα φρένα κι' έβαλε κόντρα! Τις μανέτες, μόνο, κράτησε, έτσι για ομορφιά. Φιγούρα στο φρενάρισμα και να κρυφογελάκια η Μαριγώ.
Αυτό ήταν κάτι που δεν γνώριζε ο μάστοράς του.

Για πρώτη του φορά, ο Αριστείδης, παλιός εύζωνος, κάλφας το επάγγελμα και μισόκουφος, βγήκε απ' το ραφτάδικο να φωτογραφήσει ένα ζευγάρι τουριστών, κατόπιν παρακλησής τους κι' αυτή η φωτογραφία, κοσμούσε για καιρό το καφενείο και ήταν η αφορμή πολλών ιλαρών σχολίων και μιθομεθυσμένων χαχανητών. Γιατί, ο Αριστείδης, ο μισόκουφος, άκουσε - τόσο δυνατά εφώναζε - το μαραγκό πάνω στο ποδηλατο.
Ενστικτωδώς γύρισε μα πάτησε και το κουμπί της μηχανής.
Γκρό πλάν ο Νικήτας με ανοιχτό στόμα και αναψοκοκκινισμένος. Μόνον η αμυγδαλή του δε φαινόταν απ' τ' ορθάνοικτο στόμα.
Η δεύτερη εικόνα, στόχος σχολίων, πάντα στο καφενείο. ήταν ενός ερασιτέχνη ορνιθολόγου που εβγήκε πρωϊνιάτικα, να φωτογραφήσει γλάρους στο βράχο, εκεί που καταλήγει ο δρόμος και κάνετε βουτιές στη θάλασσα.
Η φωτογραφία, παρουσιάζει ποδήλατο και αναβάτη στον αέρα, σε μιαν ανορθόδοξη πόζα με το Νικήτα να προσπαθεί να πιάσει ένα αόρατο στήριγμα.
Από πίσω, στο φόντο, γλάροι πετούν αναστατωμένα με μιαν υπέροχη ανατολή, κατακκόκινη και πυρωμένη.

Γι' αυτό, λοιπόν, όταν σας βλέπω με τα καινούρια σας ποδήλατα να πηγαίνετε στο βουνό για άλματα, πάντοτε θυμάμαι τον πρώτο διδάξαντα στο χωριό, τον παππού σου, όταν κυνηγούσε τον πατέρα σου να τον ξεκάνει, αφού του ανακοίνωσε την απόφαση αυτού και της μάνας σου για γάμο.