Εις Αγαρηνούς
η'
Ποίος ποτέ του Θεού
ποίος του Ηλίου ωμοίασεν
διατί βωμούς, θυμίαμα
διατί ζητούν οι μύριοι
τύραννοι, κι ύμνους;
θ'
Ύψιστοι αυτοί! - λαμπρότεροι
αυτοί των άλλων! - μόνοι! -
Λαμπροί, κι ύψιστοι οι δίκαιοι,
και μόνοι των ανθρώπων
οι ευεργέται.
ι'
Κριταί ως θεοί! και πότε
την αρετήν αθλίως,
πότε δεν εκατάτρεξαν;
πότε ευσπλαχνίαν εγνώρισαν,
δικαιοσύνην
ια'
Με υπερήφανους πόδας
καταφρονητικούς,
δεν πατούν το χρυσούν
συντριφθέν τώρα ζύγωθρον
του ορθού νόμου;
ιβ'
Το αχόρταστον δρέπανον
αυτοί βαστούν· θερίζουν
πάντα όσα ο ιδρώτας μας
ωρίμασεν αστάχυα
δια τούς υιούς μας.
ιγ'
Τρέξε επάνω εις τα κύματα
της φοβερής θαλάσσης,
κινδύνευσε, αναστέναξε,
πίε το πικρόν ποτήριον
της ξενιτείας·
ιδ'
Δια την τροφήν που εσυνάξας
με κόπους ανέκφραστους,
εις τα παραθαλάσσια
ιδού χάσκει το λαίμαργον
στόμα τυράννων.
ιε'
Τι τα ευωδή αγκαλιάζετε
προσκέφαλα του γάμου;
τι φιλείτε το μέτωπον
ιερόν των γονέων σας
με τόσον πόθον;
ις'
Η σάλπιγγα, τα τύμπανα
σας προσκαλούν· αδίκους,
ασυνέτους πολέμους
φέρετε, κατασφάξατε
τα έθνη αθώα.
ιζ'
Όχι μόνον τον ιδρώτα,
αλλά και τ' αίμα οι τύρρανοι
ζητούσιν από εσάς·
κι' αφού ποτάμια εχύσατε
μήπως τους φθάνει;
ιη'
Την πνοήν σας αχόρταστοι
επιθυμούν· αλίμονον
αν ποτέ επί τα σφάγια
των τυράννων αναστέ-
-νάξη η ψυχή σας
ιθ'
Αλίμονον, αλίμονον,
όταν ο Θεός πέμψη
ακτίναν αληθείας
και με αυτήν το στήθος σας
ζωοποιήση.
κ'
Εάν τις το νουθέτημα
θείον ακολουθήση
στόμα μαχαίρας, βάσανα,
κλαύματα φυλακής
τότε ας προσμένη.
κα'
Και τοιούτοι, εμπρός σας
εγώ να γονατίσω! -
γη ας σχισθή, εις το βάραθρον
η βροντή τ' ουρανού
ας με τινάξη·
κβ'
Προτού σας ατιμήσω
ω γόνατά μου. - Ατάρακτον
έχω το βλέμμα, οπόταν
το κατεβάσω εις πρόσωπον
ενός τυράννου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου