Στην εισαγωγή, αναφέρεται, πως ερχόμενος στην Ελλάδα ο Miller, δεν εγνώριζε τίποτα για την Ελληνική γραματεία, αλλά και την ίδια τη χώρα, γεγονός που με προδιάθεσε αρνητικά στην αρχή.
Δηλαδή πρόκειται για έναν ακόμη Αμερικάνό και συγγραφέα μάλιστα, που δεν γνωρίζει τίποτα για την Ελλάδα; Ήταν η αρχική σκέψη μου και ενοχλημένος ξεκίνησα το διάβασμα.
Δεν χρειάστηκαν πολλές, ίσαμε μερικές αράδες προτάσεων, για να μετατραπεί η κακή μου προδιάθεση σε εξαιρετικά μεγάλη έκπληξη και συγκίνηση.
Γιατί, δεν είναι ο τρόπος που μπορεί να περιγράψει ένας συγγραφέας έναν τόπο, ούτε παίζει ρόλο άν είναι ή όχι γνώστης της ιστορίας ή της γραμματείας του μέρους που επισκέπτεται, όπως αποδεικνύεται από τον Κολοσσό του Μαρουσιού. Εκείνο που έχει σημασία είναι να μπορέσει να χωθεί στον ιδρώτα της γης που βρίσκεται και ν΄αγκαλιάσει με αγάπη και στοργή ότι βλέπει γύρω του.
Εν τω προκειμένω ο συγγραφέας, ξεκινά το ταξίδι του από το Παρίσι και μπαίνοντας στην Ελλάδα έχει ένα βλέμα καθαρό κι' απαλλαγμένο απ' οποιαδήποτε προκατάληψη.
Η ευαισθησία της ματιάς του ξεχειλίζει από τις πρώτες κι' όλας γραμμές του βιβλίου (να σημειώσουμε, ότι πρόκειται για προσωπικές σημειώσεις του, που έδωσε στον Γιώργο Σεφέρη και κατόπιν του τις εζήτησε πίσω), συνυπάρχει με μπόλικο χιούμορ, αλλά και διεισδυτικές παρατηρήσεις.
Το βιβλίο διαβάζεται μονορούφι και ξανά και ξανά, γιατί τελειώνοντας αφήνει πίσω του ένα μεγάλο κενό, αυτό το αίσθημα εγκατάλειψης και μετέωρου που υπάρχει μετά από ένα πολύ καλό λογοτέχνημα.
Ο εκδοτικός οίκος είναι το Μεταίχμιο, ο πλήρης τίτλος είναι : Χένρι Μιλερ Ο Κολοσσός του Μαρουσιού και οι πρώτες εντυπώσεις από την Ελλάδα.
Πραγματικά, όσοι δεν το έχετε διαβάσει, αλλά σας ενδιαφέρει αυτού του τύπου η λογοτεχνία, μην το χάσετε, είναι ένας καλός σύντροφος για τούτη την άνοιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου