Αφήνω την Αθήνα με βροχές

Εύχομαι και στο νησί που πηγαίνω να συμβαίνει το ίδιο.

Η φύση, είναι μάνα, όσο και να την πληγώνεις, εκείνη, πάντα προσπαθεί να σου δίνει ότι μπορεί.

Το θέμα είναι να την σέβεσαι και να τιμάς την προσφορά της.

Αυτόν το σεβασμό, χάσαμε με τις παροχές που μας προσφέρει η τεχνολογία, σε συνδυασμό με την ανωριμότητά μας.

Τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε με τίμημα βαρύ. Αυτό είναι το λιγότερο, το χειρότερο είναι να βλέπεις γύρω σου τη ζωή όπως την γνώρισες από τα παιδικά σου χρόνια, να μαραζώνει χρόνο με τον χρόνο.

Οι χειμώνες μικραίνουν, τα καλοκαίρια μεγαλώνουν. Και που να ήξερα, τότε, μες την παιδική αφέλεια, που ευχόμουν να γίνει ζεστότερος ο καιρός, να σταματήσει ο χειμώνας και να ζούμε με καταφώτεινο ήλιο πάνω από τα κεφάλια μας.

Που να ήξερα την αγωνία που θα με κατέτρωγε, χρόνια αργότερα για ό,τι σήμαινε μιά αθώα παιδική ευχή.

Καλό χειμώνα να έχουμε και περισσότερο μυαλό μέσα στο κεφάλι. (Τ' ακούς odyssea ;)

(Γιατί άραγε, αυτό που θα μπορούσε να αποτελεί μια ωραία ευχή για ένα νέο έτος, να έρχεται τόσο αργότερα;)

Υ.Σ. ένα πράγμα που μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι, είναι όταν ακούω τους μετεωρολόγους, -αλλά και τον κόσμο γύρω μου- να λένε για χειμώνα, ότι π.χ. "η αυριανή μέρα προβλέπεται καλή με αυξημένες για την εποχή θερμοκρασίες και ηλιοφάνεια σε ολόκληρη τη χώρα", πόσο μάλλον, όταν έχουν προηγηθεί ανομβρίες και υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες.

Τι καλύτερο απο, "Αύριο προβλέπεται καλός καιρός με πτώση της θερμοκρασίας και χιόνια στα ορεινά" ή και τα πεδινά, ότι να 'ναι.