Τι είν' η πατρίδα μου;

Και τι, ακριβώς, γιορτάζουμε και παρελαύνουμε σήμερα;

Την επιτυχή προέλαση της Τουρκικής φρεγάτας στο Σούνιο, την χρεοκωπία ή το διεθνές ρεζιλίκι;

Και εν μέσω καταστροφής, ασχολούμεθα και με τσόντες.

Δεν ξέρω, αλλά στα χρόνια μου, αν έλεγες μια γυναίκα πουτάνα, την προσέβαλες βαριά. Τώρα το έχουν για τιμή, μεγάλη.

Αχ ήρωες του είκοσιένα, αγωνιστήκατε για το δικαίωμά μας στη σκλαβιά (Τότε το είχατε τσάμπα).

Αυτά τα υπέροχα νέα μας.

Άντε με υγεία και του χρόνου πάλι. (Με χαλκά στη μύτη)

Χωρίς Internet, κουφός και μουγκός

Μα τι ταλαιπώρια, όλο το νησί να έχει σύνδεση με ταχύτητες μεγάλες και μόνο τα τηλέφωνα που ξεκινούν από 51, να μην έχουν.

Άντε πάρε τον υπολογιστή και τρέχα.

Τυφλός και μουγκός, πρέπει να ερκούμαι στις στημένες ειδήσεις των καναλιών και να παρακολουθώ αποκομμένος από το σύνολο των γεγονότων.

Υπάρχουν και οι κάρτες, θα μου πείτε. Έλα όμως, που στο χωριό δεν έχει σήμα η κινητή τηλεφωνία. Πάρ' τον υπολογιστή και τρέχα λοιπόν, σε βουνά και σε λαγκάδια, σε ραχούλες κι' αμμουδίτσες. Σαν τον τρελλό, με το λάπ τοπ ανοιχτό, σε αναζήτηση σήματος.

Το βρήκα επιτέλους, αναφωνείς και στρώνεσαι στη δουλειά, πάνω που ζεστάθηκες, βγαίνει ο αχώνευτος, zavrox, λέγεται στα mac (ή όποια άλλη φωνή έχεις επιλέξει) και σου λέει: τέρμα, κύριε, η μπαταρία, αύριο πάλι.

Μαζεύω ο γύφτος και ξανα προς την πρίζα τραβώ.

Σε λίγο καιρό, έτσι που πάνε τα πράγματα, ούτε τον υπολογιστή δεν θα φορτίζουμε πλέον. Τέτοια ανέχεια.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω, η επικαιρότητα είναι μαύρη, τόσο που μόνο λίγο χιούμορ θα σηκώνει. Και το τελευταίο με το μέτρο πια.