Το όνειρο του δικτάτορα

Πόσοι αιώνες στην πλάτη της ανθρωπότητας, πόσες δικτατορίες στις πλάτες των λαών!
Όλοι οι δικτατορες το επιθύμισαν, κανείς τους δεν το τόλμησε, κανένας, ποτέ δεν τα κατάφερε.
Η λαϊκή αποδοχή, ακόμη και στις λίγες περιπτώσεις που πρόσκαιρα υπήρξε, ήταν το όνειρο το απατηλό κάθε ενός απ' αυτούς.
Πολλά τα σχήματα ανά τους αιώνες, με πλέον πρωτότυπο την αρχαία Ελληνική τυραννία.
Θα έλεγε κανείς πως αυτή πλησίαζε λίγο το σημερινό πολιτικό σύστημα - χωρίς τις εκλογές όμως.
Οι τύραννοι στην αρχαία Ελλάδα, κατελάμβαναν βιαίως την εξουσία, όταν υπήρχε διεφθαρμένη ή άδικη διοίκηση. Εν μέρει είχαν τη λαϊκή αποδοχή, αλλά χαλούσε το πράγμα, όταν αποφάσιζαν να κρατήσουν τη διακυβέρνηση πέραν του δέοντος, με αποτέλεσμα να μεταμορφώνονται σε δυνάστες του λαού.

Πάντως, κοινό χαρακτηριστικό, όλων των δικτατόρων, ήταν το πρόσχημα του συμφέροντος της χώρας. Όλοι προφασιζόταν την εξυγείανση του συστήματος.
Κανένας δικτάτορας δεν τόλμησε, ποτέ, να αφήσει ελεύθερες εκλογές. Ακόμη κι' όταν αυτές, υπήρχαν ήταν "στημένες"

Ακόμη χειρότερη χείμερα, ήταν η διακυβέρνηση ΟΛΟΥ του κόσμου.

Οι λαοί έκαναν πολλούς αγώνες και κύλησε άιμα πολύ στους δρόμους για την ελευθερία τους και το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη ζωή.

Στη σημερινή Ευρώπη το μοντέλο της τυραννίας - προνόμιο, κάποτε ενός, προσδοκία, τώρα των αρκετών, οικονομικά ισχυρών - αρχίζει να εμφανίζεται, όχι και τόσο δειλά, στις ημέρες μας.
Σε ποιό εξελιγμένη μορφή, τελειότερη, από τα πρότερα.
Με τεχνικές προπαγάνδας, που θα ζήλευε κι' ο Γκέμπελς, προσπαθούν να μας πείσουν πως ό,τι κάνουν, γίνεται για το καλό μας. Τα στοιχεία που μας παραθέτουν είναι αληθοφανή.
Μεγάλες εταιρίες αναλύσεων, επιστήμονες διεθνώς (;) αναγνωρισμένοι, "ειδικοί" παντός τύπου επιστρατεύονται, προκειμένου να πιέσουν εμμέσως πληθυσμιακά σύνολα και να εκμαιεύσουν τις ψήφους των.
Αυτό το νέο μοντέλο διακυβέρνησης προϋποθέτει εκλογές, άλλωστε αυτές αποτελούν άλλοθι για τους κυβερνώντες, με την διαφορά πως πάντοτε θα υπάρχει ο τρόπος να χειραγωγήται η κοινή γνώμη
Έχουμε εκλογές, έχουμε και ολιγαρχία, τυρρανία, χούντα, δικτατορία, το όνομα δεν αλλάζει τα γεγονότα.
Με το πρόσχημα μιας λαϊκής κυριαρχίας, εφαρμόζονται μέτρα που ευνοούν ακριβώς την ολιγαρχία, εις βάρος του συνόλου.

Μα, τον ίδιο λόγο χρησιμοποίησε ο Χίτλερ, το ίδιο κι' ο κομμουνισμός. Και τα θύματά τους, αμέτρητα.

Τρί θέματα από τις πιό πρόσφατες ειδήσεις.
1) Με 159 "ναι", ψηφίστηκε το ασφαλιστικό. Φυσικά το όνομα χρησιμοποιήται πλέον, κατ' ευφημισμόν.
2) Η Κομισιόν συστήνει στους Ευρωπαίους ηγέτες, να κινηθούν στις ίδιες κατευθύνσεις με την Ελλάδα, σε ότι αφορά το ασφαλιστικό. Ποιά, τέλος πάντων, είναι αυτή η Κομισιόν, που συστήνει στους Ευρωπαίους ηγέτες, αν δεν είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες;
3) Απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς χώρους, από το Σεπτέμβριο. Όσο ελκυστικό κι' αν ακούγεται σε όλους εμάς τους "άκαπνους", δεν παύει να ηχεί περίεργα αυτό το αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Εδικότερα τούτην την ύποπτη εποχή που ζούμε.

Και μία ερώτηση για τον πρωθυπουργό.
Κε Παπανδρέου, αγωνίζεσθε να μας πείσετε για την αναγκαιότητα των μέτρων που επιβάλλετε σε εμάς.
Θυμόσαστε, μήπως, πως υπήρξατε μέλος κυβερνήσεων που συνέβαλλαν ουσιαστικά στην δημιουργία αυτού του προβλήματος;
Θυμόσαστε πως δεν είχατε αντιδράσει, δεν είχατε διαχωρίσει λεκτικά ή και ουσιαστικά την θέση σας ποτέ;

Κι' αλήθεια είναι πως η πορεία προς την εξουσία ενέχει πολλές παγίδες, πολλές συμφωνίες και ακόμη περισσότερες εκπτώσεις.

Δεν πείθετε κύριε πρωθυπουργέ!