Κι' ανεξαρτήτως, δικαίων ή αδίκων αιτημάτων, αγωνίζονται ενάντια σ' αυτήν τη λαίλαπα αλλοτροίωσης, με πρόσχημα τις προσταγές της τρόϊκας, που μας απειλεί.
Φωνάζουν οι έμποροι, αλλά δεν κλείνουν τα καταστήματά τους, ΟΛΟΙ, έστω για ένα εικοσιτετράωρο και να κατέβουν στο δρόμο μαζί με τους υπαλλήλους τους.
Φωνάζουμε κι' υπόλοιποι, αλλά δεν βγαίνουμε στους δρόμους. Σε λίγο ο Καραμανλής πανηγυρικά θα "βγεί" και καθαρός από πάνω, αλλά πάλι θα βγάλουμε το σκασμό.
Έτσι σαν τις γυναικούλες που τα λένε στα τηλέφωνα και κουτσομπολεύουν η μιά την άλλη.
Είμαστε άνανδροι, μόνο φωνάζουμε κι' από έργα...
Ένας λαός βρώμικος, ένα ψοφίμι της ιστορίας, που όσο πιό γρήγορα θαφτεί τόσο καλύτερα για τους άλλους, αυτοί είμαστε.
Δεχόμαστε τον Πάγκαλο να τολμά να δηλώνει ό,τι δήλωσε και δεν "άνοιξε ρουθούνι".
Ακόμη κι' από εμάς που δεν μας διόρισε στο δημόσιο, η αφεντιά του ούτε κανένας άλλος, που δεν ζητήσαμε ποτέ ρουσφέτι από κανένα χαμένο, ακόμη κι' εμείς παρακολουθήσαμε, απαθείς, τις δηλώσεις αυτές χωρίς να απαιτήσουμε να παραιτηθεί αυτό το βουνό λίπους στον εγκέφαλο και το σώμα.
Την κυρία Μάγια Τσόκλη, την γνώρισε ο πρωθυπουργός, σε μια πισίνα. Τα είπανε, τα βρήκανε και νά την στη βουλή, έτσι μπάτε σκύλοι αλλέστε.
Προσπαθώ να σκεφθώ, άραγε, τι ειπώθηκε μεταξύ τους.
- Μου αρέσει να κάνω εκδρομές
- Αλήθεια κι' εμένα, επίσης μ' αρέσουν κι οι φακές
- Οι φακές! Αχ τι καλά, τις αγαπώ ιδιαιτέρως.
Στρογγυλοκαθίσαμε πάνω σε μαραμένες δάφνες, που άλλωστε δεν ήταν κερδισμένες από νίκες δικές μας, ξέραμε πως να δηλώνουμε ανώτεροι απέναντι σε κάθε είδους οικονομικό μετανάστη, όσο για τους Αλβανούς, εκεί βγάλαμε όλο το μένος του ευνουχισμού μας.
Τι τεμπέλιδες, τι κλέφτες, τι, τι, τι.
Αν δεν ξυπνούσαμε αιφνιδίως του ύπνου του μακαρίου που μας έπαιρνε, ακόμη δεν θα γνωρίζαμε το μέγεθος της λιποψυχίας μας.
Η πολιτική ζωή του τόπου μας είναι σάπια, όπως και η κοινωνία από την οποία εκπορεύονται - κι' εκπορνεύονται ενίοτε, κάποιοι - οι διαχειρίζοντες τα κοινά.
Αυτός είναι κύριος λόγος που δεν πρόκειται ποτέ ν' αλλάξει οτιδήποτε σε τούτον τον τόπο.
Κι' όταν πάλι κάποια στιγμή ο κος Καραμανλής βρεθεί θριαμβευτής στην εξουσία, πρέπει όσοι διαθέτουν το τελευταίο μυαλό σ' αυτήν τη χώρα να σηκωθούν ομαδικά και να την εγκαταλείψουν. Και ποτέ, μα ποτέ, να γυρίσουν πίσω να δουν τα συντρίμμια.
